تحليل معيار «مدت زمان متعارف» در نظام حل و فصل اختلافات سازمان تجارت جهاني

Analysis of ‘Reasonable Period of Time’ In WTO Dispute Settlement System

در صورت بروز اختلاف بين اعضاي سازمان تجارت جهاني، عضو شاكي بايد بر اساس تفاهم ­نامه راجع به قواعد و رويه هاي حاكم بر حل اختلاف، پايبندي عضو خاطي را به رعايت قواعد و مقررات از ركن حل‌وفصل دعاوي خواستار گردد. در صورت احراز نقض قواعد توسط اين ركن، عضو متخلف بايد فوراً نسبت به رعايت قوانين و مقررات اقدام كرده و درصورتي‌كه اجراي فوري ممكن نباشد، در «مدت‌زمان متعارف» اقدام نمايد. ازآنجاكه تفاهم ­نامه معياري جهت متعارف بودن اين مدت ارائه نكرده و همين امر موجب آشفتگي و تشتت آرا گرديده است، اين مقاله بر آن است تا ضمن بررسي چگونگي تعيين اين مدت، معيارهايي كه مي ­تواند مخصوصاً به داوران در تعيين عنصر متعارف بودن كمك كند معرفي نمايد. نظر به ايرادات زيادي كه در مقررات فعلي سازمان در خصوص اين مدت وجود دارد، پس از بيان مشكلات موجود، به مهم‌ترين پيشنهاد‌هاي اصلاحي اشاره‌ شده است.

In the event of disputes between members of the World Trade Organization, the claimant member, based on Understanding on Rules and Procedures governing the Settlement of Disputes (DSU), should request Dispute Settlement Body (DSB) to make the respondent comply with rules and regulation. If the DSB decided that the breach of the rules has occurred, the breaching party must implement the DSB’s recommendations and decisions by promptly bringing its measures into conformity with the covered agreements. If prompt compliance is impracticable, it shall do so within a ‘reasonable period of time’. The DSU does not adopt criteria for determining the reasonable period and indeed, the ambiguous language of the DSU has led to confusion and conflicting decisions. Therefore, this article aims to examine how to determine this period by presenting a criterion that could help arbitrators decide. Due to numerous shortcomings in current rules and regulation, this article, first, illustrates problems raised and then consider proposals for the amendment.