مفهوم شناسي تطبيقي عزت نفس در قرآن و روانشناسي انسان‌گرا

تحقق جامعه سالم، مستلزم برخورداري افراد آن از سلامت رواني و داشتن شخصيتي اثرگذار و ارزشمند است. از اين رو، بهره مندي از عزّت نفس، به عنوان اساسي ترين نياز انسان در شكل گيري شخصيت مفيد، اثرگذار و كارا در همۀ سطوح زندگي، بي گمان اثرات مثبتي را در جامعه به دنبال خواهد داشت. آنچه كه مشاهده ميشود بخش قابل توجهي از مراجعين به مراكز مشاوره، براي دريافت خدمات در حوزۀ شخصيتي و بويژه حلّ تصورات منفي از خود و عدم درك استعدادهاي دروني و به تبع آن احساس پوچي، ناتواني و بي ارزشي ميباشد. انساني كه خود را مفيد و ارزشمند بداند و عزت نفس بالايي داشته باشد از سلامتي رواني بالاتري بهره مند خواهد بود. در مقابل، شخصي كه از خود تصور منفي داشته باشد و عزت نفس او پايين باشد و خود را ناتوان و بيارزش بداند به بسياري از اختلالات رواني دچار شده و در موقعيتهاي دشوار زندگي تاب مقاومت نخواهد داشت. در راستاي بومي سازي نظريه ها و روش هاي مشاوره در كشور، با توجه به معيارهاي فرهنگي اعتقادي جامعه، پژوهش حاضر برنامه ريزي شده و با هدف تطبيق مفهوم عزت نفس در قرآن و روانشناسي انسانگرا به منظور استخراج مباني مشاورهاي در جهت حل معضلات رواني شخصيتي بر پايۀ آيات قرآن كريم و روايات و به روش تحليل محتوا به انجام رسيده است. يافته هاي اين پژوهش آشكارسازي مؤلفه ها، ابعاد و جلوه هاي عزّت نفس و ويژگي هاي مفهوم شناسانۀ آن مبتني بر آموزه هاي قرآن كريم و روانشناسي انسان گرا ميباشد.