مقايسه اثربخشي دو درمان گروهي شناختي - رفتاري و معنا درماني گروهي بر كاهش افسردگي و افزايش اميد به زندگي در سندرم آشيانه خالي

A comparison of the efficacy of two types of group behavioral-cognitive therapy and group logo therapy on reducing depression and increasing life expectancy in the empty nest syndromea

هـدف از پژوهش حاضر مقايسه اثـربخـشي دو درمان گروهـي شنـاختـي ــ رفتـاري و معنا درماني به شيوه‌ي گروهي بـر كاهـش افسـردگي و افـزايـش اميـدواري در سندرم آشيانه خالي شهـرستان قروه است. جامعه آماري را كليه مردان و زنان شهرستان قروه كه فرزندانشان آنها را ترك نموده اند و از آنها جدا شده اند را شامل مي‌شود. حجـم نمـونـه 36 نـفـر با استفـاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخـاب شـد. سپس افراد بطور تصادفي در سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) تقسيم شدند، يك گروه آزمايش 10 جلسه معنا‌درماني به شيوه‌ي گروهي را دريافت كردند، گروه دوم آزمايش 13جلسه روان‌درماني رفتاري شناختي را دريافت كردند اما گروه كنترل مداخله‌اي را دريافت نكردند. سپس به منظور جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنـامۀ افسـردگي بك BDI- IIو پرسشنـامۀ اميـد به زندگي اشنـايدر و همكاران استفـاده شـد. اين پـژوهـش نيمه آزمايـشي از نوع پيـش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل است. جهت تحليل داده‌ها از آمار توصيـفي و آمار استنبـاطي(آزمون تحليل كوواريانس) استفـاده شـد. يافته‌هاي به دست آمده نشان داد كه درمان شناختي – رفتاري در كاهش افسردگي موثرتر است، و معنا درماني در افزايش اميد به زندگي تاثير بيشتري دارد. نتيجه‌گيري مي‌شودكه هر دو درمان شناختي- رفتاري و معنادرماني در كاهش افسردگي و افزايش اميد به زندگي در سندرم آشيانه خالي موثر هستند.

The present study aimed to compare the efficacy of two types of group behavioral-cognitive therapy and group logo therapy on reducing depression and increasing life expectancy in the empty nest syndrome in the city of Ghorveh. The universe under study included all men and women of the city of Ghorveh whose children had either left them or got separated from them .A sample size of 36 people was selected by the sampling method in access. Then, people were randomly divided in three groups (Two experimental groups and one control group). An experimental group received 10 group logo therapy sessions, the second experimental group received 13 behavioral-cognitive psychotherapy sessions while the control group received no intervention. To collect data, the Beck BDI-II depression questionnaire and Snider et al life expectancy questionnaire were used. This research is quasi experimental including pretest and posttest with the control group. To analyze data, the descriptive and inferential statistics (Covariance analysis test) were applied. Findings revealed that behavioral cognitive therapy is effective in reducing depression while logo therapy is found to be more effective in increasing life expectancy. It is concluded that both types of group behavioral-cognitive therapy and group logo therapy are effective in reducing depression and increasing life expectancy in the empty nest syndrome.