مردم‌گرايي و نوع‌دوستي در عرفان اسلامي و مقايسة آن با روان‌شناسي مثبت

Pluralism and Altruism in Islamic Mysticism in Comparison with Positive Psychology

عرفان اسلامي سرشار از آموزه‌هاي اخلاقي و تعاليم الهي است. اين عرفان با پشتوانة دين و معنويت مي‌تواند گره‌گشاي بسياري از مشكلات و مسائل رواني و اخلاقي بشر معاصر باشد. در اين مقاله، با‌توجه‌به خاستگاه مشترك عرفان و روان‌شناسي مثبت، رويكردهاي روان‌درماني و مباحث اجتماعي آن در متون عرفاني بررسي مي‌شود و نمونة آشكار و عملي ايده‌ها و نظريه‌هاي روان‌شناسان با احوال و سخنان عارفان مقايسه مي‌‌گردد. مقايسة جنبه‌هاي اجتماعي عرفان با توان‌مندي‌هاي اجتماعي روان‌شناسي مثبت، مي‌تواند كارايي معنويت در رسيدن به اهداف روان‌شناسي مثبت ـ شخصيت مثبت اجتماعي ـ را آشكار كند؛ در اين مقايسه هم‌چنين، بهبود روابط اجتماعي و شادماني پايدار نيز بررسي خواهد شد. درواقع اين سلسله بحث‌ها بيانگر اجتماعي‌بودن عرفان اسلامي و تبيين‌كنندة علت بازگشت روان‌شناسي به ارزش‌هاي الهي و معنوي در درمان بيماري‌هاي رواني است؛ با‌توجه‌به اين رويكرد، از عرفان ناب اسلامي براي رسيدن به سلامت رواني و پيشرفت سطح زندگي و كمال فكري بشر مي‌توان استفاده كرد