تطبيق و تحليل بن مايه هاي فكري داستان هاي عاشقانه فارسي ايران و هند در دوره صفويه

Comparison and analysis of intellectual motifs in the Persian Iranian and Indian romantic stories during the Safavid era

در دوره صفويه، ارتباطات ايران و هند با زبان رسمي مشترك، بيشتر و عميق تر از گذشته شد. در اين دوره از جمله آثار تأليف شده در دو سر زمين، داستان عاشقانه فارسي است. پرسش اين است كه «آيا داستان هاي عاشقانه فارسي در دوره صفويه در ايران و هند، به علت هم زماني، هم زباني و وجود ساختارهاي مشابه، شبيه اند يا به دليل محيط فرهنگي متفاوت، از هم تمايز دارند؟» درباره داستانسرايي در دوره صفويه تحقيقاتي انجام شده است؛ ولي تاكنون پژوهشي در تأثير بن مايه هاي فكري بر داستانهاي عاشقانه فارسي ايران و هند انجام نشده است. در اين پژوهش كوشش شده ضمن تحليل محتواي داستانها به اين پرسش پاسخ داده شود. فرض بر اين است كه گرچه در داستانهاي عاشقانه فارسي در ايران و هند، شباهت هاي فراوان در زبان، ساختار، پير فتهاي داستاني و خويش كاري شخصيت ها به چشم مي خورد؛ ولي جهان بيني و نگرش متفاوت به شخصيت ها و حوادث داستاني نيز وجود دارد. اين تفاوت ها عبارتند از: «مرگ عشاق در پايان داستان»، «آزادي دختران در انتخاب همسر » نقش آفريني عناصر ماورايي»، «حضور عرفان و تصوف»، «تأثير جانوران در داستان» و «حضور شخصيت هاي هندي كه به شناخت داستانهاي تأليف شده در هند از داستانهاي تأليف شده در ايران كمك مي كند.

During the Safavid era، communications between Iran and India became deeper than before due to the common official language. Persian romantic stories were among the written works during this period in the countries. The question is: "Are Persian romantic stories in the Safavid era in Iran and India fully similar due to the concurrency، common language and existence of similar structures، or have distinction due to different cultural environment?" Some Researches has been done on the storytelling of the Safavid period، But so far، there has been no works published on the influence of intellectual motifs on the Iranian and Indian Persian stories in any of the topics. In this paper، it has been attempted to answer the question، by analyzing the content of the Stories. Of course، the assumption of this research is that there are many similarities in language، structure، sequences and character's functions in the Persian romantic stories in Iran and India، but despite these similarities، there is a different worldview and attitude towards the characters and events. These differences include: "Death of the lovers at the end of the story"، "Girl's freedom in choosing a spouse"، "supernatural creatures’ role"، “presence of Mysticism and Sufism، "animals’ impact in the story "، "presence of Indian characters" and "independence of the source" that would help to understand the stories written in India from Iranian stories.