تبيين مدل چند سطحي تفكر راهبردي

Explaining A multilevel model of strategic thinking

امروزه شيوه درست مديريت و تفكر راهبردي يكي از مهم‌ترين گام‌هايي است كه سازمان‌ها براي جلوگيري از كاهش رشد و توسعه خود، بايد در راس امور قرار دهند. بنابراين براي رهبراني كه مي‌خواهند آينده خود و محيط‌شان را تغيير دهند، تسلط بر تفكر راهبردي بسيار مهم است. از اين‌رو، هدف پژوهش حاضر تببين مدل چندسطحي تفكر راهبردي است. تحقيق حاضر از حيث هدف توسعه‌اي و از حيث نحوه گردآوري داده‌ها از نوع تحقيقات توصيفي- پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش حاضر كارشناسان تيم برنامه‌ريزي راهبردي منتخبي از شركت‌هاي توليدي استان خوزستان مي‌باشد. تيم‌هاي شركت‌كننده در اين پژوهش 18 تيم مي‌باشند كه 130 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده شده است كه روايي و پايايي آن مورد تأييد قرار گرفت. بعد از تأييد نرمال بودن داده‌ها از تكنيك مدل‌يابي معادلات ساختاري PLS براي بررسي فرضيات در سطح فردي و گروهي و از تكنيك HLM براي تحليل ميان سطحي فرضيات استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه متغيرهاي سطح فردي، تحمل ريسك، تحمل ابهام و فرصت طلبي بر تفكر راهبردي فردي تأثير مثبت و معناداري دارند. همچنين متغيرهاي سطح گروهي، تنوع كار و تعارض وظيفه بر تفكر راهبردي (فردي و گروهي) تأثير مثبت و معناداري دارند و تعارض رابطه بر تفكر راهبردي (فردي و گروهي) تأثير منفي و معني‌داري دارد. تفكر راهبردي گروهي بر تفكر راهبردي فردي تأثير مثبت و معني‌داري دارد. همچنين نتايج نشان داد كه تفكر راهبردي (فردي و گروهي) بر هوش سازماني تأثير مثبت و معني‌داري دارد.