شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر در نگهداشت كاركنان

Identification and Prioritization of the Factors Affecting Employee Retention

با پيشرفت فناوري و ايجاد رقابت بين سازمان‌ها، كاركنان با فرصت‌هاي شغلي زيادي مواجه هستند. اين مسئله باعث سخت‌شدن كار سازمان‌ها در نگهداشت كاركنان مي‌شود. هدف اين تحقيق، شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر در نگهداشت كاركنان و ارائه الگويي براي بهبود آن در سازمان‌هاي دولتي ايران است. پس از مروري بر ادبيات تحقيق و بهره‌گيري از نظرات خبرگان، مدل اوليۀ تحقيق تنظيم و سپس با استفاده از نظرات خبرگان، مدل نهايي تحقيق آماده شد. روش اين پژوهش توصيفي كاربردي است. جامعۀ آماري و روش نمونه‌گيري پژوهش حاضر عبارت است از: 1. خبرگان دانشگاهي كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند 20 نفر در نظر گرفته شد 2. كاركنان ستادي اداره كل آموزش و پرورش استان خوزستان به تعداد500 نفر و روش نمونه‌گيري، تصادفي طبقه‌اي است كه براساس جدول مورگان 217 نفر انتخاب شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه از بين عوامل فرهنگي، سازماني و دولتي، عوامل سازماني بيشترين تأثير را در نگهداشت كاركنان دارد. همچنين، از بين عوامل سازماني، سبك رهبري با عدد معني‌داري از آزمون t به‌دست‌آمده برابر 18.21 و ضريب مسير 0.965 بيشترين تأثير را در نگهداشت كاركنان دارد.

Employees are provided with a lot of job choices by technological progresses and competition among organizations. Due to this, retention of employees has become a challenge. This research is intended to identify the factors which affect retention of employees by designing a model. Having reviewed the literature and having received the ideas of the experts, the researchers designed the initial draft of the model and modified it by the use of the comments made by the experts. This is a descriptive applied research whose population includes 20 university experts selected by purposive sampling. It also contains 217 subjects selected by Morgan Table from among 500 staff members of the department of Education at Khuzestan province by stratified random sampling. The results indicated that organizational factors are more effective than cultural and governmental ones. Leadership style turned out to be the most effective organizational factor having a significant T test score of 18,21 and rout coefficient of 0.965.