بررسي تنوع ژنتيكي و رابطه جغرافيايي ميان 18 جمعيت وحشي Agropyron desertorum توسط پروتئين هاي كل

Genetic diversity and geographic relationship among 18 Agropyron desertorum populations using total Proteins

علف گندمي بياباني (Agropyron desertorum) يكي از گرامينه هاي مهم مرتعي چندساله براي ايجاد چراگاه و توليد علوفه خشك است. در اين تحقيق الگوي پروتئيني 180 ژنوتيپ از 18 جمعيت علف گندمي بياباني براي تعيين تنوع ژنتيكي موجود مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس الگو SDS-PAGE، تعداد 46 در 3 منطقه اصلي و قسمتهاي بين منطقه اي مشاهده گرديد. اگرچه بسياري از باندها در بسياري از جمعيتها وجود داشتند ولي ميزان تراكم پروتئين برخي باندها در برخي جمعيتها كاملاً متفاوت بود. بطوريكه در 18 جمعيت علف گندمي بياباني پنج الگوي پروتئيني كاملاً متفاوت شناسايي شد. تفاوت اين الگوها بسيار دور از انتظار و بيش از تفاوت الگو پروتئيني بين جمعيتهاي يك گونه بوده و ساختار جغرافيايي خاصي نيز نداشتند. از آنجاييكه بصورت استاندارد مطالعه الگو پروتئيني صرف نظر از ميزان رنگ باندها بر اساس حضور و عدم حضور باندها انجام مي شود، بنابراين آناليزهاي اين مقاله نيز از اين استاندارد تبعيت نمود. بر اساس حضور و عدم حضور باندها جمعيتهاي همدان و اردبيل، و همدان و بوئين زهرا، كه بيشترين فاصله ژنتيكي را درميان 18 چمعيت مورد مطالعه داشتند براي ايجاد دورگي كه از پتانسيل تنوع ژنتيكي بالايي برخوردار باشد براي دورگ گيري معرفي شدند. درحاليكه بر اساس الگو پروتئيني حاصل از ميزان رنگ باندها، تلاقي دوبدو بين جمعيتهاي پنج فرم مشاهده شده براي دورگ گيري معرفي شدند. اين نتايج نشان مي دهند كه در برنامه هاي اصلاحي علف گندمي بياباني مي بايست تنوع ژنتيكي ارقام علف گندمي بياباني بوسيله استفاده از والدين مختلف افزايش يابد. افزايش اساس ژنتيكي براي اصلاح علف گندمي بياباني مي تواند بوسيله كاربرد سيستماتيكي ژرم پلاسم كه الگو پروتئيني متفاوتي داشته و ويژگي هاي كمي بهتري دارند حاصل شود.

Crested wheatgrass (Agropyron desertorum) is a perennial grass that is used for pastures and hay production. This study evaluated total proteins profiles of 180 genotypes of Crested wheatgrass from 18 populations، to determine the extent of genetic diversity. On the basis of SDS-PAGE، 46 reproducible bands in three zones and inter-zones were revealed. Although the number of bands in different populations were comparable but the density of polypeptides in some bands were clearly different in some populations. According these observations five differentiated Protein profiles were recognized and 18 populations classified in 5 groups. Differences among the profiles of different populations were unexpectedly bigger than intra-specific differentiation. There were not found geographic structure among populations with same protein profiles. According present and absent of bands were studied in genetic analysis، populations Hamedan and Ardebil; and Hamedan and Boeenzahra showed highest Nei genetic distances. These populations suggested for hybridization and production new cultivars with higher heterosis. However base on quality and dye density of bands in the protein profiles، pair wise hybridization among different populations of each of five groups were suggested. These results suggested that the genetic base of cultivated crested wheatgrass should be broadened by involving diverse parents in the breeding program. Expansion of the genetic base for crested wheatgrass breeding might be accomplished by systematic use of germplasm that differs in protein profiles and has better quantitative traits.