اسارت زوار ايراني توسط تركمانان و واكنش حكومت قاجار (سده 19 م)

در دوره قاجار بر اثر تهاجماتي كه توسط اقوام تركمن به ايران و به ويژه خراسان صورت مي گرفت،‌ بسياري از شهرها و آبادي هاي اين منطقه تا جنوب شرق درياي خزر در ناامني به سر مي بردند. اين اقوام به غارت اموال و اسارت افراد مي پرداختند. در اين ميان اشخاصي كه در حال رفتن يا بازگشتن از سفرهاي زيارتي بودند مورد حمله تركمانان واقع شده و پس از غارت اموالشان،‌به اسارت گرفته مي شدند و در صورتي كه پير و ناتوان بودند همان جا به قتل مي رسيدند در غير اين صورت به بازارهاي برده فروشي در بخارا،‌ خيوه و مرو برده شده و در آن جا به فروش مي رسيدند. آنها اگر توانايي مالي داشتند مي توانستند آزادي خود را بازيابند. حكومت قاجار پس از آگاهي از اين خبرها به ويژه اگر فرد مهمي در شمار اسرا بود به حكام محلي فرمان هاي اكيد براي آزادسازي آنها صادر و در بعضي موارد به اعزام سفير بسنده مي كرد. با وجود تمام تلاش هايي كه از سوي حكومت براي مقابله با تهاجمات تراكمه صورت مي گرفت تا اواخر دوره قاجار اين روند وجود داشت. زيرا به جاي اين كه تلاش ها پيشگيرانه باشد،‌ بيشتر تدافعي بود.