بررسي موردي خرابگويي هاي موجود در گفتار كودكان كم شنواي سه تا شش ساله شهر مشهد

شنوايي و گفتار دو ركن بسيار مهم در برقرار ي طبيعي ترين و كاربردي ترين وسيله ارتباط انساني هستند. در اين ميان رشد عادي سيستم توليد گفتار به ميزان قابل توجهي وابسته به كارآيي سيستم شنوايي اوست. لذا هرگونه نقص قابل توجه در عملكرد حس شنوايي، ميتواند زمينه ساز بروز ضايعات و اختلالات در توليد آواهاي گفتار شود. در واقع، نقص شنوايي را مي توان يك ناتواني پنهان دانست كه گريبانگير همه اقشار جامعه از هر سن يا هر جنس و در هر ميزان و وضعيت مي شود. اين ناتواني به هر نوع و به هر اندازه كه باشد، تاثيرات جبران ناپذيري را بر مهارتهاي ارتباط كلامي، تحصيلي، نقش اجتماعي و خودباوري شخص كم شنوا خواهد داشت. بنابراين با توجه به اهميت موضوع، تحقيق حاضر مي كوشد تا به بررسي پاره هاي از خرابگوييهاي توليدي و مشكلات واجي مربوط به اختلالات شنوايي در بين تعدادي از كودكان شهر مشهد بپردازد. مطالعه حاضر از نوع توصيفي مي باشد. آزمودنيهاي اين مقاله، 8 كودك كم شنواي شديد هستند كه با توجه به نوع و ميزان خطاهايي كه در گفتار آنها وجود داشته است،‌ صرفنظر از جنسيت به صورت تصادفي انتخاب شده و اين كودكان داراي بهره هوشي طبيعي مي باشند. در اين مقاله،‌ گفتار كودكان به روش تقليدي،‌ جمع آوري شده است. به اين صورت كه آزمونگر نام كلمات را تلفظ كرده و كودكان به تكرار نام كلمات پرداخته اند. پس از ضبط گفتار كودكان، آنها را به شيوه تقليدي آوانويسي جزئي كرده و سپس نتايج مورد بررسي قرار گرفته است. بررسي خرابگوييهاي آزمودنيها نشان مي دهد كه خطاهاي حذف و جانشيني بيشترين فراواني را دارند و بر اين اساس مي توان نتيجه گيري كرد كه كودكان كم شنوا تمايل زيادي به رعايت ا صل كم كوشي در زبان دارند و خرابگوييهاي آنها از انواع متداول در گفتار كودك مي باشد.