سازمان بازرسي؛ معناشناسي حُسن جريان امور و روش شناسي تعيين شاخص ها

هنگامي ‌كه اصل 174 قانون اساسي، نظارت بر «حُسن جريان امور» را بر عهده سازمان بازرسي قرار داد، از جمله نخستين پرسش ­هايي كه از بدو امر در مجلس خُبرگان قانون اساسي طرح شد؛ اين بود كه مراد از «حُسن جريان امور» چيست؟ به رغم مباحث طرح شده در جلسات خُبرگان قانون اساسي، مكاتبات ميان سازمان بازرسي و شوراي نگهبان و نشست­ هاي علمي برگزار شده توسط سازمان، همچنان ابهام در معناي «حسن جريان امور» باقي است. به عقيده نويسنده، دانشي كه با آن مي­ توان به ايضاح معناي «حسن جريان امور» پرداخت، دانش معناشناسي (سمانتيك) است؛ از اين ­رو در اين مقاله پس از تاريخچه ­اي مختصر، علل ابهام در «حُسن جريان امور»، لغت‌شناسي، وجودشناسي، معناشناسي و حُسن جريان امور بحث مي‌شود. پس از ارائه تفسير مبتني بر روش سمانتيك، با بهره‌گيري از تفسير به دست آمده، بحث روش ­شناسي تشخيص يا تعيين شاخص‌هاي «حسن جريان امور» طرح مي‌شود. مباحث اين مقاله عموماً و فصل «معناشناسي حسن جريان امور» خصوصاً مبتني بر روش­هاي فلسفي و مشخصاً روش معناشناسي است كه از روش مستشرق ژاپني توشيهيكو ايزودسو در كتاب «خدا و انسان در قرآن» و كتاب «مفهوم ايمان در كلام اسلامي»، الگو گرفته است تا در ايضاح مراد از اين وظيفۀ سازمان بازرسي كل كشور، بر فقر ادبيات موضوع فائق آيد.