تجزيه پذيري اقرار مقيد در امور كيفري و مدني

Divisibility of Conditional Confession in Penal and Civil Affairs

از جمله تفاوت هايي كه ميان اقرار مدني و اقرار كيفري گفته شده است آنكه اقرار مقيد در امور مدني قابل تجزيه نيست، در حالي كه وضعيت در اقرار كيفري بر خلاف آن مي باشد. دليل قابل تجزيه بودن اقرار كيفري، اصل آزادي دادرس در ارزي ابي ادله است كه از جمله نتايج نظام ادله معنوي مي باشد . در اين مقاله ضمن تبيين مفهوم تجزيه، به صحت و سقم ادعاي مذكور مي پردازيم. به نظر مي رسد مي توان گفت اقرار مقيد هم در امور كيفري، هم در امور مدني، هم بر مبناي نظام ادله معنوي و هم نظام ادله قانوني قابل تجزيه مي باشد.

One of the differences between civil and penal confession is that conditional confession about civil affairs is not divisible while it is not the case about penal confession. Criminal confession is divisible because of the freedom of judge in evidence assessment being a result of immaterial evidences system. In the present article، we first explain the concept of “divisibility” and then review the above claim. It seems conditional confession is divisible in both penal and civil affairs and based on both immaterial and legal evidences systems.