عنوان مقاله :
اثربخشي روايت درماني بر كاهش گرايش به طلاق و مؤلفههاي آن در زنان با ازدواج زودهنگام
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness of narrative therapy on Reducing Divorce Tendency and Its Components in Women With Early Marriage
پديد آورندگان :
قدسي، مريم دانشگاه بجنورد , احمد برآبادي، حسين دانشگاه بجنورد , حيدرنيا، احمد دانشگاه بجنورد
كليدواژه :
ازدواج زودهنگام زنان , روايت درماني , گرايش به طلاق
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روايت درماني بر كاهش گرايش به طلاق و مؤلفههاي آن صورت گرفته است. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون – پسآزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه زنان متأهل 15 تا 19 سال مشغول به تحصيل در مقطع متوسطه دوم شهرستان نيشابور، در سال تحصيلي 96-95 ميباشند. از بين افراد در دسترس، 16 نفر داوطلب شركت در پژوهش كه نمره بالايي در پرسشنامه گرايش به طلاق روزلت، جانسون و مورو (1986) كسب كرده بودند، بهعنوان نمونه انتخاب شدند؛ اين افراد بهطور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند؛ سپس طي 9 گام، جلسات فردي روايت درماني براي آزمودنيهاي گروه آزمايش اجرا شد؛ بعد از اتمام مداخلات درماني، پسآزمون از هر دو گروه آزمايش و كنترل گرفته شد. جهت تجزيهوتحليل دادهها از آزمون تحليل واريانس چند متغيره نمرات تفاضلي استفاده شد. يافتهها نشان ميدهد كه روايت درماني بر كاهش گرايش به طلاق در گروه آزمايش مؤثر بوده است (92/641= F؛ 0/05>p). اجراي روايت درماني بهطور انفرادي مؤلفههاي تمايل به خروج از رابطه و مسامحه را كاهش و ابعاد ابراز احساس و وفاداري را افزايش داده است. با توجه به يافتههاي پژوهش ميتوان از اين رويكرد در جهت بهبود روابط و كاهش ميزان طلاق در جامعه استفاده كرد.
چكيده لاتين :
The purpose of this study was to investigate the effects of narrative therapy on divorce tendency and its components. The research method is semi experimental with pretest-posttest design and control group. The statistical population of this study included all married women aged 15 to 19 years attending secondary school in Neishabour, in the academic year 2016-2017. The statistical sample of the study included 16 people who had a high score in the Rusbult-Johnson-Morrow Divorce Questionnaire (1986) and volunteered for attending the sessions and were randomly assigned to the experimental and control group. Then the narrative therapy approach was performed individually in 9 steps for the experimental group. Finally, the post-test was taken from both the experimental and control groups. Data were analyzed by multivariate analysis of variance analysis of differential scores. Findings show that narrative therapy has been effective in reducing the tendency toward divorce in the experimental group (p
عنوان نشريه :
فرهنگ مشاوره و روان درماني
عنوان نشريه :
فرهنگ مشاوره و روان درماني