به كارگيري بندهاي موصولي فاعلي- فاعلي و فاعلي- مفعولي: مقايسه ي نوشتار فارسي آموزان

Using Relative Clauses of Subject-Subject and Subject-Object: Comparison of the writings of Arab-speaking Persian learners in Intermediate and Advanced Level

در دهه هاي اخير، بررسي ها و مطالعات در زمينه ي پردازش بندهاي موصولي در زبان هاي مختلف، نقش عمده اي در تحقيقات مربوط به تحليل خطاها و زبان آموزي ايفا كرده است. پژوهش حاضر نيز به بررسي ميزان به كارگيري بندهاي موصوليِ فاعلي -فاعلي و فاعلي-مفعولي توسط فارسي آموزان عربي زبان و همچنين تحليل خطاهاي آنان در اين مقوله ي دستوري پرداخته است و به لحاظ نحوي و رده شناختي توليد جملات حاوي اين بندها را در ميان دو گروه از فارسي آموزان مياني و پيشرفته -كه براساس آزمون بسندگي به دو گروه با سطح مياني و پيشرفته تقسيم شده بودند- مورد بررسي قرار داده است. بدين منظور، متن هاي نگارش يافته توسط، 64 فارسي آموز غيرايراني عربي زبان از مركز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني(ره) با موضوعاتي مشخص و يكسان مورد بررسي قرار گرفت. قابل ذكر است كه قبلا اين نوع ساخت هاي دستوري در كلاس دستور و نگارش آموزش داده شده بودند. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه هرچند فارسي آموزان عربي زبان سطح پيشرفته بيشتر از فارسي آموزان سطح مياني از بندهاي موصولي زبان فارسي استفاده مي كنند، توليد بند موصوليِ فاعلي-مفعولي براي فارسي آموزان هر دو گروه (سطح مياني و سطح پيشرفته) دشوارتر از بند موصولي فاعلي-فاعلي مي باشد. همچنين، با وجود تفاوت بسيار اندك بين تعداد انواع خطاها در هر گروه از فارسي آموزان، يافته هاي مربوط به تعداد هر يك از انواع خطاهاي فارسي آموزان نشان داد كه در گروه مياني، بيشترين خطا مربوط به بند پايه ي ناتمام و كمترين خطا مربوط به حذف «كه « موصولي و حذف نادرست مفعول در بند موصولي فاعلي- مفعولي است. اين در حالي است كه در گروه پيشرفته، بيشترين خطا مربوط به بند پايه ي ناتمام و حذف نادرست مفعول در بند موصولي فاعلي-مفعولي، و كمترين خطا مربوط به حذف نادرست «كه « موصولي بوده است

In recent decades, research and studies on the processing of grammatical structures related to the relative clauses in different languages, have been brought into focus in linguistic researches. The present research aims to investigate the extent to which Arab-speaking Persian learners apply relative clauses (subject-subject and subject-object). In addition, it analyses the errors they make in using this grammatical category. To do so, syntactic and pragmatic measure of applying and understanding these structures in the sentences were examined among two groups of Persian learners who were divided in two groups of intermediate and advanced level. For this purpose, a total number of 64 texts, written by Arabic-speaking learners of Persian in Imam Khomeini International University of Qazvin, were evaluated. It should be mentioned that these types of grammatical structures were already taught in writing courses. The results showed that both the first (intermediate level) and the second group (advanced level) had more difficulty in producing subject-object relative clauses compared to subject-subject ones. It was also revealed that Persian learners in advanced level employed more Persian relative clauses than intermediate level learners. Moreover, even with the slight difference between the number of errors in each group of learners, findings related to the number of each type of errors showed that the most frequent errors in intermediate level were related to the incomplete main clause while the least frequent errors occurred in in omitting relative clause pronoun (i.e., that) and incorrect removal of object in the subject-object relative clauses. However, in advanced level group the most errors were observed for incomplete main clause and incorrect omission of the object in subject-object relative clauses. Furthermore, the least errors in advanced level could be attributed to incorrect removal of relative clause pronoun.