آيۀ تعدد زوجات، حكمي مطلق يا مشروط؟

Polygamy Verse: An Absolute or Conditional Creed?

حكم تعدد زوجات از احكام قطعي و اجماعي ميان همه فرقه ها و گروه هاي اسلامي است. در قرآن اين حكم در آيه سوم سوره نساء بيان شده است. با اين حال، اين آيه به دليل ساختار و هم چنين مقيد شدن حكم در آن به دو شرط، ابهاماتي دارد كه مفسران فريقين نظرات گوناگوني در حل آن ها ارائه داده اند. از جمله اين ابهامات، ارتباط فقره اول اين آيه، كه در قالب شرط بيان شده، با فقره دوم و جزاء است. در اين نوشتار، پس از تبيين ديدگاه هاي گوناگون در تفسير اين آيه، با بررسي روايات، قراين لفظي و ديگر دلايل، تفسير جديدي از آيه ارائه شده است كه بر اساس آن، حكم تعدد زوجات از حالت مطلق و بدون قيد و شرط خارج شده، محدود به شرايط خاص و ضرورت هاي اجتماعي مي شود

Polygamy is one of the absolute and agreed-upon creeds in all the Islamic sects and groups. This has been expressed in verse 3 of Surat An-Nisā (the Women) in the Quran. However, the verse appears ambiguous as it has a conditional structure and the creed is bound by two conditions. The interpreters hold various viewpoints on the matter. The relation between the first clauses—expressed conditionally—with the second clause and its penalty is one of these ambiguities. The present study, while explicating various interpretations of this verse, existing narrations, literal indications, and other reasons presents a new interpretation of the polygamy verse which rejects it as an absolute and unconditional creed and binds it to certain restricted social conditions and requirements.