پديد آورندگان :
ابوالفتح زاده، زهرا دانشگاه صنعتي اصفهان , يوسفي، علي دانشگاه صنعتي اصفهان - گروه توسعة روستايي , اميني، اميرمظفر دانشگاه صنعتي اصفهان - گروه توسعة روستايي
كليدواژه :
زنان روستايي , توانمندسازي , روش الكاير و فوستر , رگرسيون لجستيك
چكيده فارسي :
با توجه به حدود يك دهه تاكيد بر رويكرد توان مندسازي زنان روستايي در برنامه هاي توسعه، هدف پژوهش حاضر سنجش توان مندي و ارزيابي عوامل تاثيرگذار اجتماعي ـ فرهنگي، اقتصادي و حمايتي در توان مندسازي زنان روستايي شهرستان اصفهان است. جامعه آماري زنان ساكن روستاهاي شهرستان اصفهان بوده و حجم نمونه از طريق فرمول كوكران 222 نفر تعيين و اطلاعات لازم با روش نمونه گيري طبقه اي ـ خوشه اي و پرسش نامه ساخت يافته گردآوري شد. در مرحله پيش آزمون، 80 پرسش نامه به طور تصادفي ميان زنان روستايي توزيع شد و بر اساس روش آلكاير و فوستر، براي ارزيابي عوامل موثر در ناتواني زنان روستايي از رگرسيون لجستيك استفاده شد. نتايج اين روش نشان داد كه با در نظر گرفتن 30 درصدي سطح آستانه ناتواني، ميزان و شدت ناتواني در ميان زنان روستايي به ترتيب، 28 و 45 درصد است. به عبارتي، 28 درصد زنان جامعه آماري در حداقل 30 درصد معيارها ناتوان و به طور متوسط شدت ناتواني شان 45 درصد است. نتايج حاصل از مدل رگرسيوني نشان داد كه تحصيلات، اشتغال، استفاده از رسانه هاي جمعي، روابط اجتماعي و شغلي، دريافت درآمد شخصي، سلامتي، حمايت هاي دولت، استفاده از انواع آموزش ها، باور به برابري جنسيتي و وجود صندوق هاي اعتباري تاثير مثبت و معني داري در توان مندي زنان دارد.
چكيده لاتين :
There has been a decade-long focus on rural women empowerment in developmental plans. Given that, the present research is an assessment of empowerment and evaluation of socio-cultural, economic, and supportive factors which affect the empowerment of rural women in the city of Isfahan. The research population consisted of women dwelling in villages of Isfahan. The sample size was calculated as 222 through Kokran formula and the required data was collected through cluster sampling and a structured questionnaire. During the pretest phase, 80 questionnaires were randomly distributed among rural women and Alkire and Foster method was used. Moreover, logistic regression was used for evaluating factors affective rural women disempowerment. The results show that the rate and intensity of disempowerment in rural women was 28% and 45% respectively considering 30% as disability cutoff point. In other words, 28% of women in the statistical population were unable in at least 30% of criteria, and their degree of inability is 45% on average. The results of regression model reveal that education, occupation, use of the mass media, social and occupational relations, personal incomes, health, government support, use of various trainings, belief in gender equality, and credit funds have positive and meaningful effects on women empowerment
