ظهور اربابان زن در غرب ايران؛ از مشروطه تا پايان پهلوي اول (1320ش-1285ش) مطالعه موردي كرمانشاه

The Emergence of Female Landlords in the West of Iran from Constitutional Revolution to First Pahlavi Era (1285-1320 ): A Case Study of Kermanshah

هدف مقاله ي حاضر تبيين جايگاه زنان در نظام مالكيت زمين است. سوال اصلي تحقيق اين است: چه عواملي تبيين كننده ي ظهور اربابان زن در غرب ايران است؟ روش تحقيق حاضر كيفي است، شيوه ي گردآوري داده ها بر پايه اسناد و منابع كتابخانه اي بوده و روش تجزيه و تحليل گراندد تئوري است. در روند تجزيه و تحليل بر اساس نمونه گيري هدفمند مشخص شد تعداد قابل توجهي از مالكان زمين در كرمانشاه، در دوره مورد بحث، زن بوده اند. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد افول جامعه ي ايلي، جايگاه زنان در جامعه ي ايلي، قانون ارث در اسلام، قانون ثبت اسناد، مهم ترين شرايط علي تبيين كننده ي ظهور اربابان زن هستند. حضور زنان در نظام مالكيت زمين پيامدهاي متعددي داشته است. نقدي شدن بهره مالكانه، زن سالاري، ادعاي جايگاه ارباب بزرگ از جمله مهم ترين پيامدهاي ظهور اربابان زن بود.

The present study aims at explicating the status of women in land ownership. The factors affected the emergence of female landlords in the West of Iranwill be discussed as the main research problem. The methodology was a qualitative one and the data were collected through documents and library sources andvia purposive sampling. Data analysis was conducted throughgrounded theory. The analysis and interpretation of the data indicated that a good number of landlordsin Kermanshah, during this time span, were women. The findings of the study reveal that the decline of tribal societies, the status of women in tribal society, the hereditary creed in Islam, and the law of documents and instruments registration were the main factors which led to the emergence of women landlords. The presence of women in the feudal system has had various consequences, including cash payment of feudalistic interest, matriarchy, and claiming the status of grand landlord.