نقد محيط زيستي ادبيات با رويكرد تطبيقي

Ecocritism of literature with comparative approch

در مقاله حاضر به بررسي و مطالعه نقد محيط زيستي كه يكي از رويكردهاي جديد حوزه ي نقد ادبي است خواهيم پرداخت. در ابتدا به پيشتازان اين رويكرد، به رابطه اي كه انسان و طبيعت با هم بر قرار مي كنند و بالاخره به بازنمايي طبيعت در ادبيات و هنر مي پردازيم. همچنين در طول اين نوشته خواهيم ديد كه منطق نقد محيط زيستي به عنوان يك رويكرد جديد بر چه اصولي استوار است. سپس به تحليل نمونه متن داستان كوتاه تحت عنوان"مردي كه درخت مي كاريد" نوشته ژان ژيونو نويسنده فرانسوي خواهيم پرداخت. در مرحله آخر اين مقاله قبل از اينكه به نتايج حاصله بپردازيم بخشي را به حيطه تطبيقي نقد محيط زيستي اختصاص خواهيم داد يعني جگونه مي توانيم يك نقد محيط زيستي تطبيقي داشته باشيم و بالاخره خواهيم ديد كه ادبيات فارسي و فرانسه محل مطالعات تطبيقي در زمينه فوق هستند.

Abstract : In this article we will study “Eco-critique” which is one of the new approaches in the domain literary critique. Primarily we procced to pioneers of this approach، afterwards to the relation of human and nature، and then to representation of nature in the literary works. Also we will see the logic foundation of Eco-critique. Finally we will finish this article with the analyses of an example of a short history of Jean GIONO، with the name of “A man who plant a tree.” Abstract : In this article we will study “Eco-critique” which is one of the new approaches in the domain literary critique. Primarily we procced to pioneers of this approach، afterwards to the relation of human and nature، and then to representation of nature in the literary works. Also we will see the logic foundation of Eco-critique. Finally we will finish this article with the analyses of an example of a short history of Jean GIONO، with the name of “A man who plant a tree.