بررسي تطبيقي استعاره مفهومي در كنايه هاي فارسي و مصري

استعاره هاي مفهومي از جمله نطريات مورد بحث در حوزه زبان شناسي شناختي است كه نحوه ادارك و شناخت مفاهيم مختلف در ذهن را مورد بررسي قرار مي دهد. از آنجا كه درك اين مفاهيم با روابط تجربي انسان ارتباط مستقيمي دارد، استعاره هاي مفهومي را بايد در رفتارهاي روزانه او، از قبيل گفتار بررسي نمود؛ كه البته مي تواند در شناخت عقايد، فرهنگ و زبان ملت هاي مختلف نيز كارساز باشد. از اين رو، بررسي تطبيقي استعاره هاي مفهومي در زبان اقوام و ملل مختلف، آن هم بر اساس گونه هاي زباني آنها نظير امثال و كنايات ضروري به نظر مي رسد. كنايه، بعنوان نماينده گفتاري ملت ها مي تواند نمونه خوبي جهت مقايسه و تطبيق زبان دو يا چند ملت از لحاظ شناختي باشد. در پژوهش حاضر، با بهره گيري از شيوه تحليلي- نموداري؛ درصدد بررسي تطبيقي استعاره هاي مفهومي براساس حوزه مبدا آنها هستيم و پس از آن با تحليل آنها در سه بخش 1. مطابقت واژگاني و مفهومي كامل، 2. مطابقت نسبي واژگاني و مفهومي كامل و3. عدم مطابقت واژگاني همراه با مطابقت مفهومي كامل؛ به كشف ارتباط تطابق واژگان دو زبان در تعيين حوزه هاي مفهومي مي پردازيم. شايان ذكر است كه جامعه آماري در اين پژوهش ششصد و شصت و پنج كنايه مصري است كه به صورت تصادفي گزينش شده است و در پايان هر بخش نتايج تحليل ها و بررسي هاي انجام شده، به صورت جدول و نمودار ترسيم مي شوند. به نظر مي رسد كه بيشترين حوزه مفهومي مبدا در دو زبان به ترتيب شامل حوزه «بدن» و «اشياء» باشد.