رده شناسي نفي در زبان فارسي: انگاره نقشه معنايي

A typological apprach to negation in Persian: semantic map

هدف اين مقاله بررسي رده شناسي نفي در زبان فارسي و ارائه يك تبيين شناختي در مورد آن است.. فضاي مفهومي امكاناتي جهاني و عام است و هر زبان برشي از آن بدست مي‌دهد كه نقشه معنايي آن زبان خاص را مي‌رساند. برش معنايي زبان فارسي نمايانگر تفاوت صوري اين زبان با ديگر زبان‌ها است. فضاي مفهومي چند بعدي مقوله نفي توسط باند (2009) معرفي شده و در اين تحقيق نيز به كار رفته است. بر اساس بررسي‌هاي انجام شده در اين تحقيق زبان فارسي چهار راهبرد براي بيان مقوله نفي دارد كه شامل نفي ساختواژي "نـَ/ نـِ"، كلمات گزاره‌اي نه/خير، ساختار همپايه نفي و اسامي نفي هستند؛ اين چهار راهبرد كل فضاي مفهومي را پوشش مي‌دهند. بعلاوه هر نقش مي‌تواند با صورت‌هاي مختلف به كار رود و در نقشه معنايي پيشنهادي فرضيه اتصال نقشه معنايي برقرار است.

this paper gives a typological account for negation in Persian and presents a cognitive explanation. Conceptual space is universal and general, but each language has its own semantic map within this space. Persian semantic map expresses its formal differences with other languages. Bond's multi-dimensional conceptual space of negation is used as a basis in this research. Based on previous investigations, Persian uses four strategies for expressing negation including morphological prefix, propositional words, negative coordinated structure and negative nouns. These four strategies cover the conceptual space completely. Furthermore, each function can be conveyed by different form. Besides, connectivity hypothesis id held.