عدم، هسته يا وابسته؟

Adam, core or affiliation?

دستور وابستگي، با تجزيه ساخت‌ها وگروه‌هاي نحوي به هسته و وابسته‌ها، روابط وابستگي ميان اين دو نقش دستوري را نشان مي‌دهد. بر اساس نظريۀ گروه‌هاي خودگردان (طبيب‌زاده، 1391)، هر ساخت نحوي از يك هسته و صفر تا چهار وابسته تشكيل مي‌شود. همچنين، روابط نحوي درون هر گروه با شرح روابط وابستگي بين هسته و وابسته‌هاي همان گروه مشخص مي‌شود. در اين پژوهش به بررس «عدم» در لغت به معناي نيستي و نابودي است. اين واژه با گذر از حوزه واژگان به حوزه دستور، عملكردي مشابه وندها داشته است. به عبارتي معنايي انتزاعي‌تر پيدا كرده و دستوري‌ شده است. در اين مقاله، علاوه بر اثبات كلمه «عدم» به عنوان منفي‌ساز گروه اسمي، سير تحول اين واژه را در چارچوب شبه‌وندشدگي بررسي مي‌كنيم

Dependency Grammar represents relationship between two syntactic functions by parsing syntactic structures and groups into core and affiliations. Based on the theory of autonomous phrases (Tabibzadeh, 2012) each syntactic structure (sentence, noun phrase, adjective phrase, adverb phrase and etc.) includes one core and some affiliations. This study concentrates on Adam constructions and its difference with Ezafe and syntactic compounds in Dependency Grammar. Concrete meaning of "Adam" is "inexistence and absence". This word by acquiring some characteristics of affixes, is moving from lexicon to grammar which is compatible with process of Affixiodization. Affixiodization is one of the important contributions of Grammaticalization. "Adam" took an abstract meaning by this process and therefore, is used as negative noun phrase prefix in Farsi. This study provide arguments to justify this claim.