بررسي دانش و مهارت موردنياز پليس در پيشگيري وضعي از جرم

زمينه و هدف: پيشگيري وضعي شامل اقدامات و روشهايي است كه با تمركز بر مداخله در شرايط جرم و كاهش فرصت به مهارجرم مي پردازد. هرچند موفقيت در برنامه هاي پيشگيري از جرم مبتني بر مشاركت چند نهادي است، ليكن پليس با كنترل فرصت هاي جرم و با استفاده از مهارت ها و دانش خاص پليسي، نقش ارزنده اي را در پيشگيري از جرم بر عهده دارد. اين مقاله مي كوشد تا مهارت ها و دانش مورد نياز پليس در پيشگيري وضعي را شناسايي نمايد. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، و از نظر گردآوري داده، كيفي- اكتشافي است. جامعه آماري پژوهش شامل خبرگان، مديران، كارشناسان پليس در حوزه پيشگيري از جرم است و نمونه گيري به روش گلوله برفي انجام و پس از اجراي 19 مصاحبه، اشباع نظري حاصل و داده هاي با استفاده از روش تحليل محتوا مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. براي روايي و پايايي پژوهش از روش هاي رائو و پري(2003 بهره گرفته شد. يافته ها و نتايج: در اين پژوهش در مجموع 51 شاخص بدست آمد كه بر اساس مباني نظري، در قالب 16 شاخص مهارتي و 35 شاخص دانش پليسي در زمينه پيشگيري وضعي از جرم، دسته بندي شدند. در اين پژوهش شناخت فرصت هاي جرم و عناصر شكل دهنده شرايط جرم به عنوان دانش پليسي و درك شرايط محيط فيزيكي جرم و توان تجزيه و تحليل آماري جرائم به عنوان مهارت مورد نياز پليس در پيشگيري از جرم، شناسايي شدند.