بررسي مقايسه‌ اي دوران پهلوي دوم (1342-1357) و جمهوري اسلامي (1358-1368): نقد كتاب الگوهاي تصميم‌ گيري در سياست خارجي ايران

The Study of Decision Making Patterns in Iran’s Foreign Policy

با بروز انقلاب رفتاري در دهه‌ هاي 1950 و 1960 رشته روابط بين ‌الملل (International Relations) به‌عنوان يكي از رشته‌ هاي مهم علوم انساني دچار يك شكاف درون‌ رشته ‌اي شد و به دو زيرشاخه مهم تجزيه و تحليل سياست خارجي (Foreign Policy Analysis) و سياست بين ‌الملل (International Politics) با هويت‌ هايي متمايز تقسيم شد. در مركز اين تقسيم‌بندي دولت (State) قرار داشت كه هر يك از اين زير شاخه‌ ها سعي مي‌ كردند از منظر و سطحي متفاوت به آن بپردازند. در همين راستا بسياري چه در قالب كتاب و يا مقاله در زمينه تجزيه و تحليل سياست خارجي دولت ‌ها به ‌طور كل و يا به‌ طور موردي و خاص به‌ رشته تحرير درآمده ‌اند. يكي از اين آثار كتاب الگوهاي تصميم‌ گيري در سياست خارجي ايران نوشته سيدرضا موسوي ‌نيا است كه در اين مقاله بررسي و نقد خواهد شود. لذا ابتدا در مقدمه به معرفي كلي اثر و شناسايي مولف پرداخته خواهد شد، سپس در مبحث دوم در دو محور جداگانه به بررسي امتيازات شكلي و محتوايي اثر و نهايتا در مبحث سوم با ديدي انتقادي به بررسي كاستي‌ هاي شكلي و محتوايي كتاب مربوطه پرداخته خواهد شد، نتيجه نيز مبحث پاياني اين پژوهش را به خود اختصاص خواهد داد.

International Relations theory as the most important field in human science divided to Foreign Policy analysis (FPA) and international politics (IP) in behavioral revolution with different identities. Two subfield attend to study of state but from different perspectives. From that time to now many books and articles have written about foreign policy analysis. For example the book of decision making patterns in Iran’s foreign policy places in this context and the main aim of this paper is the validity check of this Persian book. So in the first section of this paper we introduce the book and then we will list the prominent points and defects of this book. Finally we end the paper with conclusion.