عنوان مقاله :
بررسي تنوع ژنتيكي گونه بلندمازو در جنگل هاي نكا و نور مازندران با استفاده از فعاليت آنزيمي پروكسيداز
عنوان به زبان ديگر :
An investigation of genetic variation of (Quercus. castaneafolia C. A. Mey) in Neka and Noor forest of Mazandarn using peroxides activities
پديد آورندگان :
رئيسي، شهلا دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده منابع طبيعي - گروه جنگلداري , جلالي، غلامعلي دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده منابع طبيعي - گروه جنگلداري , اسپهبدي، كامبيز مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي مازندران، ساري - بخش منابع طبيعي
كليدواژه :
بلوط بلندمازو , پروكسيداز , تنوع ژنتيكي , تكثر آللي , هتروزيگوسيتي , فاصله ژنتيكي
چكيده فارسي :
براي بررسي تنوع ژنتيكي درون و بين جمعيتي گونه بلوط بلندمازو (Quercus castanefolia) بر اساس فعاليت كمّي و كيفي آنزيم پراكسيداز، از 50 پايه درخت بلندمازو در پنج رويشگاه در جنگلهاي نكا و نور مازندران از ارتفاع 170 تا 1100 متر از سطح دريا، نمونههاي شاخه يكساله برداشت شد. پس از عصارهگيري از نمونهها، بررسي كمّي آنزيم پروكسيداز با استفاده از دستگاه اسپكتوفتومتر UV و بررسي كيفي آن با استفاده از روش پلياكريلآميد ژل الكتروفورز (PAGE) انجام گرديد. بر اساس نتايج بررسي كمّي آنزيم پروكسيداز، بيشترين ميزان فعاليت آنزيم به رويشگاههاي واقع در ارتفاع ميانبند (لاويج نور و خرمچماز نكا) مربوط شد. در بررسي كيفي آنزيم پروكسيداز با توجه به الگوهاي باندي، رويشگاههاي مورد بررسي در سه گروه قرار گرفتند و رويشگاه لاييپاسند (واقع در ارتفاعات) از بقيه جدا گرديد. آناليز خوشهاي باندهاي ايزوآنزيمي 50 پايه بلندمازو را در 10 خوشه قرار داد. بيشترين فاصله ژنتيكي بين رويشگاههاي ميانبند و بالابند مشاهده شد. كمترين فاصله ژنتيكي بين رويشگاههاي ميانبند و پايينبند ديده شد. تغييرات ارتفاعي به خوبي در گروهبندي رويشگاهها ايفاي نقش كرده است بهطوريكه بيشترين فاصله ژنتيكي بين پايههاي مرتفعترين رويشگاه با پايههاي كم ارتفاعترين رويشگاه ديده شده است. بررسي تكثر آللي، تعداد آلل مؤثر و هتروزيگوسيتي و مقايسه مقادير فوق با مطالعات خارجي نشان داد كه تنوع آللي و هتروزيگوسيتي در جمعيت بلوطهاي هيركاني بيشتر از بلوطهاي اروپاست، اما تنوع درون جمعيتي بلوط هيركاني بيشتر از تنوع برونجمعيتي آن است.
چكيده لاتين :
In order to determine the within and between genetic variation of Caspian oak (Quercus. castanefolia) populations, Based on quantitative and qualitative peroxides activity, 50 trees were selected in 5 habitats in Neka and Noor forest of Mazandaran in Iran. Habitat were located from 170 to 1100 meter above see level. One-year-old branch samples of trees was prepared to enzyme extraction. Quantitative studies accomplished by UV spectrophotometer (in 530 NM wave lengths) and qualitative studies performed by poly acryl amid gel electrophoresis (PAGE). Based on quantitative studies results, the most peroxides activity related to midland habitats (Ladvije and Khoram Chamaz). According to isozyme bands grouping, all five habitats classified in three groups. Laei Pasand habitat (1100 meter a.s.l.) performed a single group. A cluster analysis of 50 trees performed 10 clusters. The most genetic distance had been seen between midland habitats and highland habitats. The minimal genetic distance related to some trees of lowland habitats and midland habiatats. Therefore elevation changes were great role in habitats classification. According to allelic diversity, and heterozygosis values (compared with foreign studies) genetic variation of Caspian oak was higher than the European oaks habitats, but within genetic variation of Caucasian oak habitats was more than it's between genetic variation.
عنوان نشريه :
تاكسونومي و بيوسيستماتيك
عنوان نشريه :
تاكسونومي و بيوسيستماتيك