بررسي و نقد كتاب «تاريخ فرهنگ و هنر ايران (پيش از اسلام)»

فرهنگ و هنر ايران آنچنان پيچيده و غني است كه بيش از يك سده است كه پژوهشگران به كشف و توصيف و توضيح آن پرداخته و همچنان نيز در وصف آن قلم مي زنند. كتاب تاريخ فرهنگ و هنر ايران نيز از جمله كتاب هايي در اين زمينه است كه براي معرفي فرهنگ و هنر ايران در دوران پيش از اسلام به دانشجويان و علاقه مندان تهيه و تدوين شده است. كتاب تلاش كرده تا با ديدگاهي در زماني (Diachronic) به معرفي و بحث (هر چند مختصر) در مورد ابعاد مختلف هنر و فرهنگ ايران پيش از اسلام بپردازد. چنين تلاش هايي قطعا در آشنايي نسل جوان كشور با فرهنگ هاي گذشتۀ جامعۀ ايران و به ويژه ايران باستان مفيد و در شرايط امروزي كه بحران هويت گريبان جامعۀ ما را گرفته، راهگشا خواهد بود. نوشتار حاضر نخست به معرفي اين اثر پرداخته و چارچوب شكلي و محتوايي آن بررسي و توصيف مي كند. سپس هم در مورد شكل و هم در مورد محتوا، پيشنهاداتي را ارائه مي كند كه نگارنده اميدوار است در صورت به كارگيري آنها در چاپ‌هاي بعدي كتاب، موجب بهبودي كيفي آن شده و نگارندگان كتاب را هر چه بيشتر به هدف اصليشان نزديك كند.

The culture and arts of ancient Iran is so rich that after a century, researcher are still introducing it and yet it remained flourishing.Book of “History of Culture and Art of Iran (Before the Islam)” is one of the text that is prepared to introduce pre-Islamic culture and art of Iran to students and people who are interested in. from diachronic point of view, this book tried to introduce (briefly) different aspects of Pre-Islamic culture and arts of Iran to the next generation. Today one the biggest problem all around the world (which include us) is crisis of identity and such a texts that introduce our ancient cultures to new generations of students and no academic people is necessary. This paper first review the format and content of the book and next propose some point that hope to improve the next publications if the authors applied them.