پديد آورندگان :
وهابي سيده پريناز نويسنده دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه فيزيوتراپي Vahabi Seyedeh Parinaz , نورسته علي اصغر نويسنده , ابوالحسني حميد نويسنده
كليدواژه :
انقباض ايزومتريك , شانه , قدرت عضلاني , كتف
چكيده فارسي :
هدف تغيير حركت و وضعيت قرارگيري كتف، ديسكينزيس كتف ناميده مي شود. ديسكينزيس كتف يكي از مشكلات شايع باليني است. قدرت عضلات كمربند شانه اي در حركت و ثبات شانه مهم است و ضعف آن ها مي تواند در ديسكينزيس كتف نقش داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه حداكثر نيروي ايزومتريك حركات كمربند شانه اي در دو گروه افراد با و بدون ديسكينزيس كتف بود.
روش بررسي در مطالعه اي موردي شاهدي با روش نمونه گيري غيراحتمالي ساده، 30 فرد با ديسكينزيس كتف (ميانگين سني 2/62±22/95 سال) و 30 آزمودني بدون ديسكينزيس (ميانگين سني 2/50±22/43 سال) با هم مقايسه شدند. افراد ايستاده بودند و دست هايشان در كنار بدن قرار داشت. آزمونگر به فاصله يك ونيم متر پشت افراد قرار مي گرفت. از آزمون ديسكينزيس كتف به منظور مشاهده تغييرات ريتم اسكپولوهومرال در صفحات ساجيتال و فرونتال بازو استفاده شد. حركات فلكشن و ابداكشن شانه پنج بار تكرار مي شد. آزمونگر با مشاهده، حركت كتف را به انواع طبيعي و داراي ديسكينزيس درجه بندي مي كرد. اندازه گيري حداكثر نيروي ايزومتريك حركات چرخش به داخل و خارج، اسكپشن با چرخش به خارج، ابداكشن و چرخش بالايي كتف، اداكشن و چرخش پاييني كتف، اداكشن كتف، اداكشن و پايين آمدن كتف، با دينامومتر دستي انجام شد. براي اندازه گيري حداكثر نيروي ايزومتريك چرخشي شانه، افراد در وضعيت دمر قرار مي گرفتند. بازو در 90 درجه ابداكشن در صفحه فرونتال با فلكشن 90 درجه بازو قرار مي گرفت و مقاومت در انتهاي ساعد در برابر چرخش به داخل و خارج اعمال مي شد. حداكثر نيروي ايزومتريك در صفحه كتف (اسكپشن) براي اندازه گيري قدرت سوپرااسپيناتوس در وضعيت نشسته اندازه گرفته مي شد. بدين ترتيب كه شانه در 70 درجه ابداكشن در صفحه كتف با چرخش خارجي قرار مي گرفت. حداكثر نيروي ايزومتريك حركت ابداكشن و چرخش بالايي كتف در وضعيت طاقباز انجام مي شد. بدين ترتيب كه بازو در 90 درجه فلكشن با اكستنشن آرنج قرار مي گرفت، در حالي كه دست به جلو حركت مي كرد، مقاومت اعمال مي شد. حداكثر نيروي ايزومتريك رومبوييد و تراپزيوس مياني با اعمال مقاومت در برابر اداكشن و چرخش به پايين كتف و اداكشن كتف به ترتيب اندازه گرفته شد. همچنين حداكثر نيروي ايزومتريك تراپزيوس تحتاني در وضعيت دمر در حالي كه بازو در 135 درجه ابداكشن با آرنج صاف قرار داشت، اندازه گرفته شد. از آزمون تي مستقل براي مقايسه حداكثر نيروي ايزومتريك ارادي حركات كمربند شانه اي در دو گروه با و بدون ديسكينزيس كتف استفاده شد.
يافته ها افراد با اختلال حركتي كتف با ميانگين سني 2/62±22/95 سال، وزن 12/82±65/67 كيلوگرم و قد 8/66±173/43 سانتي متر و افراد بدون ديسكينزيس با ميانگين سني 2/50±22/43 سال، وزن 13/38±64/39 كيلوگرم و قد 11/39±171/35 سانتي متر بودند كه تحليل آماري نشان داد دو گروه از نظر سن، وزن و قد اختلاف معني داري ندارند. نتايج تحقيق نشان داد اختلاف ميانگين در حداكثر نيروي ايزومتريك حركات اسكپشن (همراه با چرخش به خارج) و ابداكشن و چرخش بالايي كتف، اداكشن با پايين آمدن كتف، اداكشن و چرخش به پايين كتف و اداكشن كتف افراد با و بدون ديسكينزيس معني دار است (P < 0.05). به عبارت ديگر در مقايسه با گروه كنترل در افراد با ديسكينزيس كتف، عضلات سوپرااسپيناتوس، سراتوس انتريور ، تراپزيوس مياني، تحتاني و رومبوييدها ضعيف تر بودند .
نتيجه گيري ديسكينزيس كتف يا تغيير كينماتيك آن (چرخش به پايين، تيلت قدامي و چرخش به داخل كتف) مي تواند با كاهش فضاي ساب اكروميال منتهي به سندروم گيرافتادگي شانه شود. سوپراسپيناتوس مهم ترين عضله از عضلات روتيتور كاف شانه است كه مستعد اختلال است. تغيير كينماتيك كتف كه فضاي ساب اكروميال را كم مي كند با ايجاد فرايند التهابي يا تحت كشش بودن اين عضله مي تواند توجيه كننده ضعف عضله سوپرااسپيناتوس در افراد مبتلا به ديسكينزيس كتف باشد. همچنين مشخص شده است ثبات دهنده هاي كتف، شامل عضله سراتوس انتريور، رومبوييد، تراپزيوس مياني و تحتاني بيشتر از بقيه دچار ضعف و مهار مي شوند. بنابراين ضعف اين عضلات مي تواند با ديسكينزيس كتف مرتبط باشد. از همين رو تمرين درماني عضلات كتف در توانبخشي بيماران مبتلا به سندروم گيرافتادگي شانه و ديسكينزيس كتف مهم است، زيرا عضلات در وضعيت قرارگيري كتف و همچنين در حين حركت نقش دارند. با توجه به ارتباط كاهش قدرت حركات كمربند شانه اي با ديسكينزيس، تقويت عضلات كمربند شانه اي به ويژه عضلات سوپرااسپيناتوس و سراتوس انتريور و رومبوييدها و تراپزيوس مياني و تحتاني ضروري به نظر مي رسد.
چكيده لاتين :
Objective Alteration of scapular position and motion is called scapular dyskinesis. Scapular dyskinesis is a common clinical problem. Strength of shoulder girdle muscles is important in shoulder motions and stability, so their weakness may lead to scapular dyskinesis. The aim of this study was to compare the maximum voluntary isometric force of shoulder girdle movements in subjects with and without scapular dyskinesis
Materials andamp; Methods A case-control study was designed where the participants were selected by nonprobability sampling; 30 subjects with scapular dyskinesis and an average age of 22.95andamp;plusmn;2.62 years and 30 subjects without scapular dyskinesis and an average age of 22.43andamp;plusmn;2.50 years. The subjects were instructed to stand with their arms resting on each side of the body. The examiner stood behind them at a distance of 1.5 meter and asked them to elevate their arms to the highest level possible. Scapular dyskinesis test was used to visually examine alteration in scapulohumeral rhythm during arm elevation in sagittal and frontal planes. The shoulder flexion and abduction were repeated for 5 times. At the same time, the examiner rated the scapular movement as normal or observable dyskinesis. The maximal voluntary isometric force of shoulder internal and external rotation on both sides, such as andamp;ldquo;scaption with external rotationandamp;rdquo;, andamp;ldquo;scapular abduction and upward rotationandamp;rdquo;, andamp;ldquo;scapular adduction and downward rotationandamp;rdquo;, andamp;ldquo;scapular adductionandamp;rdquo; and andamp;ldquo;adduction and depression of scapulaandamp;rdquo; were measured with manual Dynamometer. For determining the maximal shoulder isometric rotational force, subjects were positioned prone on tables, arm brought into 90andamp;ordm; abduction in frontal plane with 90andamp;deg; elbow flexion and resistance given to distal forearm into shoulder external and internal rotations. The maximal isometric force of scaption (supraspinatus strength) was measured in seated position; shoulder elevated 70andamp;ordm; into scapular plane abduction (scaption) with external rotation. The maximal isometric force of scapular abduction and upward rotation was determined in supine position while the arm was elevated to 90andamp;ordm; flexion with elbow extension and resistance given against forward pushing. For determining the maximal isometric force of rhomboids and middle trapezius muscles, resistance was given against scapular adduction and downward rotation, and scapular adduction, respectively. The maximal isometric force of lower trapezius was determined in prone position while the arm was elevated to 135andamp;ordm; shoulder elevation with elbow extension. Independent t-test was performed to compare the maximal voluntary isometric force of shoulder girdle motions in individuals with and without scapular dyskinesis.
Results The meanandamp;plusmn;SD of age, weight and height of the participants without and with scapular dyskinesis were 22.43andamp;plusmn;2.50 years/ 22.95andamp;plusmn;2.62 years, 64.39andamp;plusmn;13.38 kg/ 65.67(andamp;plusmn;12.2) kg and 171.35(andamp;plusmn;11.29) cm/ 173.43(andamp;plusmn;8.66) cm, respectively. No statistically significant differences were found between the participants of the two groups with regard to the age, weight and height. Our result showed that the isometric force of andamp;ldquo;scaption with external rotationandamp;rdquo;, andamp;ldquo;scapular abduction and external rotationandamp;rdquo;, andamp;ldquo;adduction and depression of scapulaandamp;rdquo;, andamp;ldquo;scapular adduction and downward rotationandamp;rdquo; and andamp;ldquo;scapular adductionandamp;rdquo; were significantly different between the two groups (Pandlt;0.05). In comparison to the control group, the individual with scapular dyskinesis had weaker supraspinatus, serratus anterior, rhomboids and middle and lower trapezius muscles.
Conclusion Scapular dyskinesia or altered kinematics of the scapula (downward rotation, anterior tilt and internal rotation) contributes to impingement syndrome by decreasing the subacromial space. The tissues that occupy the subacromial space are the supraspinatus tendon, subacromial bursa and long head of the biceps brachii tendon. The supraspinatus is the major rotator cuff muscle that is susceptible to tendinopathy in subacromial space. The inflammatory processes or tension overload during shoulder activities, which may result from altered kinematics of the scapula and decrease in the subacromial space, may lead to supraspinatus weakness. It has been shown that scapular stabilizers, such as serratus anterior, rhomboids and middle and lower trapezius muscles are more prone to weakness than the other shoulder muscles. So, the weakness in these muscles may relate to scapular dyskinesis. Scapular muscle exercises are executed in the rehabilitation of patients with subacromial impingement syndrome and scapular dyskinesis, as the muscular system is one of the major contributors to scapular positioning, both at rest and during movements. It seems that improving the strength of shoulder girdle muscles especially supraspinatus, serratus anterior, rhomboids, and middle and lower trapezius muscles would be necessary in individual with scapular dyskinesis.
