نقش ابزارهاي فرهنگي در گسترش سياست هاي بين المللي قدرت هاي بزرگ از 11 سپتامبر تاكنون (مطالعه مقايسه اي: آمريكا و چين)

The Role of Cultural Tools in Expanding International Policies of the Great Powers since September 11 (Comparative Study: America and China)

ديپلماسي فرهنگي آمريكا و چين بعد از وقايع 11 سپتامبر اهميت ويژه اي پيدا كرد. هر دو كشور براي احيا و نفوذ قدرت نرم خود در ميان كشورهاي مختلف جهان سعي بر استفاده از ابزارهاي مختلف فرهنگي بعنوان وسايل اعمال قدرت نرم به جاي قدرت سخت جهت ارايه تصويري مردم پسند و حق به جانب نمودند تا با استفاده از اين ابزارها بيش از پيش به ترميم وجهه خود در ميان كشورهاي ضعيف و قدرتمند و ناراضي دنيا دست يازند. پژوهش حاضر مي كوشد با استفاده از چارچوب نظري امپرياليسم فرهنگي به بررسي و بكارگيري ابزارهاي فرهنگي كه بخشي از سياست فرهنگي دولت هاست بپردازد. پرسش اصلي اين است كه نقش ابزارهاي فرهنگي در گسترش سياست هاي بين المللي قدرت هاي بزرگ از 11 سپتامبر2001 تاكنون چگونه بوده است؟ در اين پژوهش فرضيه اصلي آن است كه آمريكا در كنار چين به دليل برنامه-هاي اجرايي در طول چند دهه پس از جنگ هاي جهاني توفيق بيشتري در ارتقا سياست هاي بين المللي خود از طريق بكارگيري ابزارهاي فرهنگي داشته است. روش انجام اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي و گردآوري اطلاعات، به صورت كتابخانه اي بوده است. باتوجه به بررسي هاي انجام شده در يافته مي شود آمريكا با اجراي چندين دهه سياست هاي فرهنگي و استفاده از انواع ابزارهاي فرهنگي در گسترش قدرت نرم خود، تاكنون موفق ترين قدرت بزرگ جهان بوده است؛ ولي از سوي ديگر، چين در سه دهه اخير با برنامه ريزي هاي دقيق و گسترده در سراسر جهان تلاش دارد جايگاه آمريكا را در تمامي حوزه ها به دست آورد.

The cultural diplomacy of America and China has increased in the importance after the events happened on September 11. Both countries have tried to use different cultural tools as the means of soft power, instead of hard power, to reinvigorate their influence and soft power among different countries of the world. Their goal by providing a popular and reasonable image is to apply the mentioned tools for modifying their reputation more than before among the weak, powerful and not satisfied countries of the world. The present study by using cultural imperialism theoretical framework seeks to examine cultural tools which are a part of the cultural policy of the states. The main question of the study is that what has been the role of cultural tools in expanding international policies of the great powers since September 11, 2001 insofar? The main hypothesis is that America beside China has had more success in promoting its international policies through cultural tools because of its executive plans over the decades after the World Wars. Moreover, the sub-hypothesis of the study is that according to Chinaʹs recent economic progress and also considering the fact that the economy is cultural activities’ main motivator and supporter, in the near future we will witness the coordination between China and America in terms of using cultural tools. The methodology of the research is descriptive-analytical and the data were collected through library research. The results show that America has been the most successful global power by applying cultural policies and using cultural tools in expanding its soft power over several decades. However, on the other hand, China through precise and widespread plans over the past three decades has sought to gain America’s place in all areas.