جلوه‌هاي درد ستروني در مجموعه داستان به‌كي سلام كنم؟

The Representation of “Infertility Pain” in a Collection of Short Stories, Be Ki Salaam Konam?

يكي از مهم‌ترين جنبه‌هاي بررسي و تحليل متون ادبي توجه به ‌انعكاس انديشه‌ها، آرزوها، اندوه‌ها و حسرت‌هاي نويسنده درقالب سازوكارهاي دفاعي است. در بررسي بازتاب ناخودآگاه نويسنده در آثارش معمولاً از روش‌هاي نقد روان‌كاوانه يا روان‌شناختي استفاده مي‎شود و منتقد مي‌كوشد با استفاده از قاعده‌هاي روان‌كاوي يا روان‌شناختي، تاثير دغدغه‌هاي ذهني مولف را در بخش‌هاي پنهان اثر آشكار كند يا گره‌هاي ‌متن را بگشايد. در اين ‌مقاله، نگارندگان كوشيده‌اند بازتاب يكي از مهم‌ترين اضطراب‌هاي رواني سيمين دانشور، يعني «درد ستروني»، را در مجموعه داستان كوتاه به كي سلام كنم؟ بررسي كنند، دردي كه البته به‌شيوه جلال آل‌احمد در اثري مستقل منعكس نشده است، اما در جاي‌جاي داستان‌هاي دانشور به‌گونه‌هاي مختلف ظهور كرده و مجموعه به كي سلام كنم را به روايتي زنانه از سنگي بر گوريِ جلال بدل كرده است. موضوع اغلب داستان‌هاي اين مجموعه درد ستروني است كه با استفاده از بن‌مايه‌هايي چون فرزند، فرزندخوانده و نوه درقالب بن‌مايه‌هاي آزاد يا وابسته اثر به‌نمايش گذاشته مي‌شود. دانشور در گسترش ناخودآگاه مسيله ناباروري از نمادهايي مانند پيرزنان نيز استفاده مي‌كند. واكنش‌هاي شخصيت‌هاي داستان دربرابر ستروني را مي‌توان ذيل سازوكار‌هاي دفاعي همچون فرافكني، والايش و برون‌افكني قرار داد. البته، در جريان بحث، به‌مناسبت، موضوع از جنبه‌هاي ديگري چون نقد اسطوره‌اي نيز بررسي خواهد شد.

One of the most important aspects of analyzing literary texts is the consideration of the reflection of the authorʹs thoughts, wishes, griefs and regrets as defense mechanisms. In reviewing the reflection of an authorʹs unconscious in his or her work, psychoanalytic or psychological criticism is often used, in which the critic tries to reveal the influence of the authorʹs mental constraints on hidden layers of the work or to open textual ambiguities using psychoanalytical or psychological principles. The authors of this article have tried to investigate in a short story collection, Be Ki Salaam Konam?, one of Simin Daneshvar’s most important psychological anxieties, that is, "infertility pain"; a pain which though is not traced in Jalal al-Ahmadʹs independent works, it is present in Daneshvarʹs stories and appears in different ways. Be Ki Salaam Konam? has become a feminine narrative of Jalal’s Sangi Bar Goori. The subject of most of the stories of the former is "infertility", which is presented using child, adopted child, and grandson in the form of free or affiliated motifs. Daneshvar uses unconscious symbols such as the old women to suggest infertility. The reactions of characters in the stories to infertility can be described through defense mechanisms such as displacement, sublimation and projection. Nonetheless, throughout the discussion, when necessary, the paper will benefit from approaches such as archetypal criticism as well.