كليدواژه :
نثر داستان‌هاي جلال آل‌احمد , زبان و نثر عاميانه , نثر فارسي , ادبيات معاصر
چكيده فارسي :
جلال آل‌احمد را مي‌توان بزرگ‌ترين نويسنده نثر جديد فارسي ناميد كه در نثر داستاني تاثير فراواني گذاشته و افراد زيادي از سبك او تقليد كرده‌اند. از ويژگي‌هاي نثر او به‌كارگيري زبان عاميانه است كه "زبان كوچه" ناميده مي‌شود. او از زبان مردم كوچه و بازار، كه سرشار از تعابير و اصطلاحات و واژه‌هاي عاميانه است، در آثار داستاني خود بهره گرفته است و اين شاخصه سبكي آثار داستاني او قلمداد مي‌شود.
آنچه نثر آل‌احمد را از نويسندگان ديگر متمايز مي‌كند، به‌كاربردن دقيق و جدي و استادانه اين زبان در تمام آثارش است. با عنايت به فراواني كاربرد زبان عاميانه در آثار داستاني آل‌احمد، مقاله حاضر به شناسايي مولفه‌هاي زبان عاميانه در حوزه واژگان و تركيبات و عبارات، در مجموعه آثار داستاني جلال آل‌احمد پرداخته است كه ازجمله اين مولفه‌ها كنايه، شبه‌جمله، اتباع، نام‌آوا، كلمات كوچه‌بازاري، ضرب‌المثل و... است. در مقاله حاضر، پس از شناسايي اين مولفه‌ها در آثار منتخب، نمونه‌هايي از آنها شاهدمثال آورده شده و بسامد همه مولفه‌هاي عاميانه در آثار داستاني منتخب، در جدول‌هاي متعدد، ارايه و تحليل شده است.
با بررسي دقيق آثار داستاني آل‌احمد، اين يافته حاصل شد كه از ميان مولفه‌هاي زبان عاميانه، عبارات كنايي، واژه‌هاي كوچه‌بازاري و سپس اتباع و هم‌گون‌سازي پربسامد‌ترين عناصر عاميانه در نثر آل‌احمد است. او از شكسته‌نويسي به‌منزله عاملي مهم براي ايجاد لحن عاميانه در داستان‌هاي خود استفاده كرده و از عناصر مهم شكسته‌نويسي در داستان‌هاي او، ابدال و حذف بيشترين بسامد را داراست. شايان ذكر است كه كاربرد اين مولفه‌ها، باعث نزديكي زبان آل‌احمد به زبان مردم كوچه و درنهايت سبب اقبال بيش‌ازحد خوانندگان مردمي به آثار او است.
چكيده لاتين :
As the most prominent novelist in contemporary Persian prose, Jalal Ale-Ahmad has had great influence on Persian writers, insofar as many writers have followed his suit. Employment of colloquial language is the characteristic style of his fiction. What makes his different, however, is mainly the employment of colloquialism in a subtle, precise and accurate way. Due to the extensive use of colloquial language in his fictions, this article studies terminologies, phrases and figures such as metonymy, interjection, onomatopoeia, reduplication, and also argot and proverb. Having defined these components in his selected works, the authors of this article will put forth some examples and, in multiple tables, illustrate their frequencies. According to a precise examination of his novels, we concluded that among different types of speech, respectively, the metaphoric phrases, argot, assimilation and then reduplication have the highest frequency in Al-e-Ahmad’s prose. He writes in broken Persian to convey the sense of colloquial language in his novels. Substitution and reduction are the most frequent methods he uses when he writes in broken Persian. Interestingly, this frequent colloquial style in his writings has led to a widespread popularity of his novels among the people.
