بررسي اثربخشي پروپرانولول و ديلتيازم بر كيفيت، تعداد حملات، طول دوره درد در بيماران آنژين پايدار مراجعه كننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهركرد

ASSESSMENT OF THE EFFICACY OF PROPRANOLOL AND DILTIAZEM ON THE INTENSITY, DURATION AND PERIODS OF PAIN IN THE ANGINA PATIENTS REFERRED TO THE HEART CLINIC OF THE SHAHREKORED UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES

پيش زمينه و هدف: درمان بيماري ايسكمي قلبي مشتمل بر اطمينان به بيمار، شناسايي و رفع عوامل خطر، تغيرات سبك زندگي و درمان دارويي است. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي پروپرانولول و ديلتيازم بر كيفيت، تعداد حملات، طول دوره درد در بيماران آنژين پايدار مراجعه كننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهركرد بوده است. مواد و روش‌ها: در يك مطالعه توصيفي – تحليلي 60 نفر از بيماران مبتلا به آنژين صدري كه براي اولين بار با درد سينه و بدون دريافت هيچ‌گونه داروي قلبي به پزشك متخصص قلب در درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهركرد مراجعه نموده به روش آسان انتخاب شدند. ابتدا تحت تست ورزش قرار گرفتند سپس با تكميل پرسشنامه انجمن قلب كانادا كلاس يا گروه آنژيني آن‌ها مشخص و به روش تصادفي ساده در دو الف و ب تقسيم شدند. با استفاده از پرسشنامه و برگه ثبت متغيرهاي فيزيولوژيك مشخصات دموگرافيك، نوع داروي مصرفي، شدت و تعداد حملات درد قلبي و نتيجه تست ورزش بيماران ثبت گرديد. درمان توسط پزشك معالج روزانه هر هشت ساعت با 20 ميلي‌گرم پروپرانولول براي گروه الف و 30 ميلي‌گرم ديلتيازم براي گروه ب به مدت شش هفته شروع شد. هر دو هفته بيماران به درمانگاه مربوطه مراجعه نموده ابتدا توسط محقق از نظر شدت و تعداد حملات درد، عوارض جانبي دارويي بررسي و سپس توسط پزشك معالج معاينه مي‌شدند. در اتمام دوره درمان شش هفته (مجدداً تمام بيماران دو گروه تحت تست ورزش قرار گرفتند. معيارهاي ورود به مطالعه درد تيپيك آنژين صدري و مثبت شدن تست ورزش و معيارهاي خروج از مطالعه درمان با ساير داروهاي قلبي، وجود عوارض دارويي، ابتلا به ديابت، قطع دارو و بستري در بيمارستان بوده است. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و تست‌هاي آماري توصيفي و تحليلي تجزيه و تحليل گرديد) يافته‌ها: نتايج بيانگر آن بود كه از مجموع 60 بيمار آنژين پايدار در دو گروه پراپرانول و ديلتيازم 3/68 درصد مرد و 31/7 درصد زن بود. فراوان‌ترين كيفيت درد آنژيني درد خفيف با 50 درصد و كمترين درد آنژيني درد وحشت زده با 10درصد بود. فراوان‌ترين كلاس آنژيني با 80درصد مربوط به كلاس 2 و كمترين آن مربوط به كلاس 3 با 8/3 درصد بوده است. آزمون تي زوج با 0/05 < p بيانگر آن بود كه پروپرانول در مقايسه با قبل از درمان بر طول دوره درد تاثير داشته به طوري كه اين تاثير در گروه ديلتيازم بر تعداد حملات درد و طول دوره درد بوده است. آزمون تي مستقل با 0/05 < p بيانگر تفاوت معني‌دار آماري بين اثر بخشي درمان در دو گروه پروپرانولول و ديلتيازم بر تعداد حملات درد بوده به طوري كه ديلتيازم بر كاهش تعداد حملات درد تاثير اثربخش‌تر بوده است. آزمون دقيق فيشر با 0/05 < p بيانگر اختلاف معني‌دار آماري بين منفي شدن تست ورزش در دو گروه ايندرال و ديلتيازم بوده به طوري كه در گروه ديلتيازم بيماران به طور معني‌داري تست ورزش آن‌ها منفي شده است. بحث و نتيجه‌گيري: گرچه ايندرال و ديلتيازم بر كيفيت درد، تعداد حملات درد، طول دوره درد بيماران داراي آنژين پايدار موثر بوده. اما اين تاثير توسط ديلتيازم اثربخش‌تر بوده است. گرچه تاييد اين تاثير با حجم بيشتر بايد مورد بررسي قرار گيرد.

Background & Aims: Ischemic heart disease is one of the most common, chronic and deadly diseases in the world. Ischemic heart disease treatment consists of ensuring the patient, its identification, eliminating risk factors, lifestyle changes and drug therapy. The study tries to compare the efficacy of propranolol and diltiazem on the intensity, duration and periods of pain in the angina patients referred to the heart clinic of Shahrekored University of Medical Sciences. Materials & Methods: In a cross sectional study 60 patients with stable angina were selected with convenience sampling. Initially after receiving exercise testing, and completing the questionnaire to determine angina class, the patients were randomly divided into A and B groups by using the questionnaire and related chart recording of physiological variables. Demographic characteristics, types of drugs, the number of angina attacks and the results of the stress test were registered. The patients were treated with 20 mg propranolol every 8 hours daily, and with 30 mg diltiazem for 6 weeks, and they were considered as Group A, and Group B respectively. The patients were examined by a cardiologist for 6 weeks. Inclusion criteria to the survey were typical angina pain, positive exercise test, patient satisfaction, and dwelling in the provincial capital. Exclusion criteria were negative exercise test, treated with cardiac drugs, drug complications, diabetes, severe ischemic attacks, and cutting off medication. Hospitalization data were recorded by a questionnaire, and the collected papers were analyzed by using SPSS statistical software. Results: The results showed that from the 60 stable angina patients in both groups of A, and B, 68.3 % were male, and 31.7 % were females. The most abundant minor pain, was angina pain, with 50% , and the least pain, was terrified angina pain with 10%. The most abundant Angina class was class 2 with 80%, and lowest was class 3 with 8.3%. There was a significant differences between the two groups of treatment concerning the drug’s effectiveness, number of attacks of pain, and the effect of pain. Fisherʹs exact test indicated that there was a significant difference between negative exercise test in the two groups. Conclusion: Although both Ayndral and diltiazem had an effective role on the quality of pain, number of attacks, period of pain in patients with stable angina, but this effect was more effective in diltiazem group. More investigations with bigger sample size are needed.