موانع برقراري ارتباط بيمارمحور: تجارب بيماران مبتلا به سرطان، اعضاي خانواده و پرستاران آن‌ها

PATIENT-CENTERED COMMUNICATION BARRIERS: EXPERIENCES OF PATIENTS WITH CANCER, THEIR FAMILY MEMBERS AND NURSES

پيش زمينه و هدف: شواهد نشان مي‌دهد كه پرستاران در برقراري ارتباط مبتني بر نيازها، ترجيحات و فردي‌سازي ارتباط با بيماران خود ناموفق بوده و نارضايتي بيماران مهم‌ترين پيامد اين مسيله است. اين مطالعه براي تبيين موانع ارتباط بيمارمحور بر اساس تجارب بيماران مبتلا به سرطان، خانواده و پرستاران آن‌ها انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش تحليل محتواي قراردادي با 9 بيمار، 3 عضو خانواده و 5 پرستار در بخش‌هاي انكولوژي تبريز انجام شد. داده‌ها از طريق مصاحبه‌ي عميق نيمه‌ساختاريافته به روش نمونه‌گيري هدفمند جمع‌آوري و به‌طور همزمان تحليل شد. استحكام تجزيه‌وتحليل داده‌ها به وسيله مشاركت‌كنندگان و كنترل خارجي كنترل گرديد. يافته‌ها: عليرغم تمايل پرستاران و بيماران به برقراري ارتباط بيمارمحور، عوامل بازدارنده‌اي آن را محدود مي‌كرد. در زمينه‌ي سازماني، موانعي چون ناهماهنگي حجم كار و زمان، فرهنگ سازماني به شكل بي‌توجهي به نياز پرستار و بيمار، روتين‌محوري به جاي بيمارمحوري، شيف‌هاي اضافي و فقدان نظارت؛ و در زمينه‌ي روان‌شناختي، مشكلات عاطفي بيمار، ناشي از تشخيص سرطان و درمان‌هاي تهاجمي و حس آسيب‌پذيري در پرستاران ناشي از حس مخاطره‌آميز بودن كار با بيمار مبتلا به سرطان از نظر جسمي و رواني مطرح بود. در زمينه‌ي فرهنگي- اجتماعي، غيرهمزباني، جنسيت ناهماهنگ، بي‌سوادي و كم بودن سواد سلامت و تصورات غلط در مورد صميميتِ‌درماني، از ارتباط بيمارمحور ممانعت مي‌كرد. بحث و نتيجه‌گيري: براي ارتباط بيمارمحور، تغيير در فلسفه و فرهنگ حاكم بر محيط‌هاي مراقبتي ضروري است. پرستاران بايد آموزش مناسب منطبق با نيازهاي خود دريافت نمايند كه در آن بر رويكردهاي فلسفي كل‌نگر و بيمارمحور تاكيد گردد. مديران پرستاري بايد علاوه بر نظارت بر عملكرد ارتباطي پرستاران به نيازهاي شخصي و عاطفي آن‌ها نيز توجه نمايند.

Background & Aims: It is suggested that nurses unable to communicate with patients based on the needs and preferences and to individualize relationship with their patients so that dissatisfaction of patient is the most important outcome of this issue. This study was conducted for detecting patient-centered communication barriers based on experiences of patients with cancer, their family members and nurses. Materials & Methods: This study was conducted with a conventional content analysis approach with nine patients, three family members and five nurses in oncology wards of Tabriz hospitals. Data was collected through purposive sampling by semi-structured deep interviews and analyzed simultaneously. Robustness of data analysis was evaluated by the participants and external control. Results: Despite the willingness of patients and nurses for patient-centered communication, there are barriers that limit it. At the organizational context, workload and time imbalance, organizational culture: neglecting to nurses and patients needs, routine-based instead of patient-centeredness, extra shifts and lack of supervision and at the psychological context, emotional problems of patients due to cancer diagnosis and invasive treatments and sense of vulnerability in nurses resulted from emotionally and physically perilous sense of working with cancer patient was introduced. At the sociocultural context, language and gender differences, illiteracy, poor health literacy and misconceptions about therapeutic intimacy were identified. Conclusion: In order to communicate with cancer patients, change in philosophy and culture of care environment is essential. Nurses must receive proper trainings conform to their needs which focus on holistic and patient-centered approach. Nursing administrators must monitor the communication functions of the nurses and pay attention to the personal and emotional needs of them.