ضرورت ارزشيابي تكويني در نظام آموزشي

مقدمه و هدف: به منظورآماده سازی افراد جامعه و تجهیز آنها به دانش و مهارت راهی جزآموزش و تربیت افراد وجود ندارد. لذا هركشوری ناگزیر ازداشتن یك نظام آموزشی پویا وفعال می‌باشد. نظام آموزشی مسئولیت سنگینی درقبال آموزش افراد جامعه دارد تا با بكارگیری منابع مالی ونیروی انسانی، رشد وتوسعه توانایی های فراگیران رافراهم نماید وموجب پرورش كارآمد وخلاق افراد جامعه شود.به همین جهت ارزشیابی آموزشی فرصتی را فراهم ساخته تا با بهره گیری از ابزارهاوروش های خاصی،نظام های آموزشی مورد بازنگری قرار گیرند ودر تأمین نیاز های جوامع موفق عمل كنند.ارزشیابی های آموزشی با توجه به زمان وهدف استفاد از آن به چهار نوع تقسیم می‌شوند: ارزشیابی آغازین، ارزشیابی تكوینی، ارزشیابی تشخیصی وارزشیابی تراكمی . آنچه عمدتا به منظور كمك به اصلاح موضوع مورد ارزشیابی، یعنی برنامه یا روش آموزشی، مورد استفاده قرار می گیرد ارزشیابی تكوینی نام دارد . این ارزشیابی در طول دوره آموزشی یعنی زمانی كه فعالیت آموزشی معلم هنوز در جریان است و یادگیری دانش آموزان در حال تكوین یا شكل گیری است انجام می شود .هدف ارزشیابی تكوینی، اصلاح وبهبود برنامه است. و ویژگی عمده ارزشیابی تكوینی، پویایی وگستردگی آن است. روش كار: این یك مطالعه مروری است كه براساس منابع كتابخانه ای والكترونیكی اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. نتایج: مطالعات انجام شده نشان می دهند كه استراتژی ارزشیابی تكوینی موجب پیشرفت تحصیلی فراگیران می شود واین امر در مورد فراگیرانی كه توانایی كمتری دارند محسوس تر است. بحث ونتیجه‌گیری: ارزشیابی تكوینی از یك سو، نقاط ضعف روش ها و شیوه تدریس معلم و نیز اشكالات موجود در آموخته های دانش آموزان را به آنها می نمایاند و به علت داشتن زمان كافی، فرصت اصلاح و رفع مشكلات را به آنها می دهد. درارزشیابی تكوینی می‌تواند یك تصویر كلی ازشخصیت فراگیر به دست آورد واز هر فراگیرفقط درحد توان ورشد او انتظارمی‌رود. ازسوی دیگر ارزشیابی تكوینی موجب ایجاد انگیزه برای مطالعه ویادگیری،كسب مهارت تفكر انتقادی وبه تبع آن كاهش اضطراب امتحان در فراگیران می گردد.