تحليل حوزه هاي معنايي: رهيافتي در سبك شناسي

Semantic-field Analysis: An Approach in Stylistics

نظريۀ حوزه هاي معنايي يكي از نظريات مطرح در معني شناسي ساختگراست. حوزۀ معنايي مجموعه ­اي است از واژه­ ها كه مشخصۀ معنايي خاصي موجب باهمآيي آنها ميشود. اين مقاله در پي پاسخ به اين پرسش است كه چگونه ميتوان اين نظريه را در مطالعات سبك ­شناسانه به­ كار گرفت. ميتوان از اين نظريه در مطالعات معني ­شناسانۀ ادبيات، از جمله سبك شناسي معنايي، بهره برد. معني شناسيِ آثار ادبي و سبك شناسيِ معنايي تمركز خود را بر وجود يا عدم معناهاي فردي در برابر معناهاي عمومي قرار ميدهد، معناهاي فردي خاصي كه وقوعي قاعده مند در متون ادبي دارند. اين پژوهش، ضمن بيان مباني اين نظريه در معني ­شناسي، با تحليل نمونه­اي، كارآمدي اين نظريه در مطالعات ادبي را نشان ميدهد و تحليل حوزه هاي معنايي را رهيافتي تازه در مطالعات سبك­ شناسانه معرفي ميكند.

Semantic-field theory is a structuralistic theory in semantics. A Semantic field is a collection of words in which a special semantic component cause collocation between them. This study sets out to answer this question that how could be this theory applied in stylistic studies? This theory could be applied in semantic studies of literature, especially in meaning stylistics. The semantic study of literary works and meaning stylistics focus on being or not being existed individual meaning which is frequently seen in literary texts, versus general meaning. Introducing the principles of this semantic theory, this study, by analyzing a sample, shows the efficiency of applying this theory in studying literature and introduce semantic-field analysis as an approach in stylistic studies.