تحليل نشانه معناشناسي گفتمان روايي « هفت خان رستم »

« هفتخان رستم » يكي از داستانهاي شاهنامه است كه شامل نبردهايي است كه رستم براي نجات كيكاووس، شاه ايران، كه در اسارت ديو سپيد بود، انجام داد. اين داستان سرگذشت عبور كردن قهرمان از چند مرحله دشوار و پرخطر براي رسيدن به مقصودي معين است و دلالت بر هر كاري دارد كه با تلاش و جديت به سرانجام برسد. اين پژوهش از رويكرد نشانهمعناشناسي كه دلالت بر گونه رخدادي از حضور نشانه معناها دارد و در قالب فرآيندها و در ابعاد مختلف شوِشي، شناختي، زيباييشناختي و...، چگونگي كاركرد، توليد و دريافت معنا را در نظامهاي گفتماني بررسي ميكند. از يك نظام روايي صرف برخوردار « هفتخان رستم » يافتههاي اين تحقيق نشان ميدهد داستان نيست بلكه داراي ويژگيهاي گفتماني است كه سبب ميگردد جريانهاي گفتماني حسي ادراكي،شوِشي، شناختي و ...، فرآيندهاي معناساز داستان را رقم بزنند. ضمن اينكه در اين داستان، رابطه بين رخش و رستم و جايگاه نشانهاي آنها به گونهاي شكل گرفته كه حوزه زيست انسان-حيوان به مناسبات فرهنگي و اجتماعي تغيير نموده است.