جايگاه رهبري جامعه در حكومت اسلامي در رسائل ديني 1342-1357

LEADERSHIP OF THE ISLAMIC STATE IN THE EPISTLES DYNY1342-1357

براساس اسناد تاريخي از جمله رسائل حكومت اسلامي، انديشمندان و فقهاي اسلامي در زمينۀ حكومت، حاكميت، دولت، رابطۀ دولت با شهروندان، نظامات اقتصادي، سياسي، اداري و مديريتي حكومت و در رأس آنها مسئلۀ رهبري جامعه و حكومت اسلامي نظريه‌پردازي كرده ­اند. مهم‌ترين پرسش مطروحه در اين خصوص اين است كه در اين آثار براي رهبري نظام اسلامي چه الگو و قالبي طراحي شده است؟ براساس نتايج تحقيق كه به روش تحليلي – تاريخي و همبستگي انجام گرفت، گذشته از محوريت شوراي مسلمين كه ريشه در تاريخ صدر اسلام دارد، ولايت انتصابي فقيه و حتي موضوع شوراي فقاهت و مجلس افتاء، همه قالب­هايي براي طرح و مديريت مسئلۀ رهبري در آثار متفكران اين سال­ها بوده است. بر اين اساس هرچند قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در سال 1358 و توسط اعضاي مجلس خبرگان قانون اساسي تهيه و تصويب شد، مطالعات رسائل حكومت اسلامي گواه است كه پس‌زمينه‌هاي فكري و بستر نظري قانون اساسي و رهبري نظام از سابقه‌اي ديرين برخوردار است. ازاين‌رو نظام جمهوري اسلامي مبتني بر اين نظريات، به‌عنوان گفتماني اصيل ريشه در سال­هاي قبل از پيروزي انقلاب داشته است.

According to historical documents, including letters Islamic government, Islamic scholars and jurists about the rule of the state, the relationship between government and citizens, economy, political, administrative and managerial governance and leadership at the head of them the community and the Islamic state theory ‌And. Aside from the central council of Muslims is rooted in the history of Islam, the province and even the subject of jurisprudence and appointed Leader of the House of issuing fatwa, all Qalb‌Hayy for the design and management of the years has been the issue of leadership in the works of thinkers. Although the constitution of the Islamic Republic of Iran in 1358 and by members of the Assembly of Experts to prepare and approve the constitution, but is proof of the tracts of Islamic rule that areas of intellectual and theoretical context of the long history of the constitution and the Supreme Leader is the . Therefore, based on the views of the Islamic Republic, as a genuine dialogue rooted in the years before the Revolution had.