اثرات يك برنامه ورزشي در طول بارداري بر نمره افسردگي ادينبرگ در زنان باردار

مقدمه و هدف: تقريباً 13? - 18.4? از زنان باردار در طول بارداري افسردگي دارند. در حال حاضر اطلاعات زيادي در مورد ارتباط بين ورزش در دوران بارداري و علايم افسردگي در زنان باردار سالم وجود ندارد. در اين مطالعه، اثرات يك برنامه تمريني قبل از زايمان بر روي نمره افسردگي ادينبورگ بررسي شده است. مواد و روش‌ها: در مجموع 100 زن باردار سالم (سن 18 سال و سن بارداري 21 تا 24 هفته) به دو گروه، گروه مداخله (50 نفر) و كنترل (50 نفر) تقسيم شدند. به گروه تجربي يك برنامه ورزشي 12 هفته‌اي (توصيه‌هاي استاندارد شامل تمرين هوازي و تمرينات قدرتي) بين 20 تا 36 هفته بارداري تحت نظارت هر دو هفته ارايه شد. آن‌ها تشويق مي‌شدند كه سه روز در هفته برنامه ورزشي آموزش داده شده را در منزل انجام دهند. گروه كنترل مراقبت‌هاي روتين بارداري را دريافت مي‌كردند. نتيجه اوليه نشانه‌هاي افسردگي بود كه توسط پرسشنامه افسردگي ادينبورگ در اولين مصاحبه و بلافاصله پس از مداخله 12 هفته‌اي مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: مقايسه ميانگين و انحراف معيار نمره پرسشنامه افسردگي ادينبرگ در دو گروه قبل از مداخله نشان داد كه اختلاف مشخص آماري بين دو گروه قبل از مداخله وجود ندارد.( p > 0.05) پس از مداخله 12 هفته‌اي، نمره افسردگي پرسشنامه ادينبورگ گروه مداخله به طور معني‌داري نسبت به گروه كنترل علايم كاهش يافت (P < 0.01). مقايسه ميانگين و انحراف معيار تفاوت نمرات افسردگي ادينبرگ قبل و بعد از مداخله نشان‌دهنده اختلاف مشخص آماري دو گروه است p < 0.001) ). نتيجه‌گيري: ورزش در دوران بارداري علايم افسردگي را كاهش مي‌دهد. توصيه و ترويج انجام ورزش و فعاليت فيزيكي در بارداري اقدامي مفيد براي سلامت جسمي و رواني زنان است.

Background and Objective: Approximately 13-18.4% of pregnant women experience depression during pregnancy. There is currently not much information about the relationship between exercise during pregnancy and depressive symptoms in healthy pregnant women The present study assessed the effects of a prenatal exercise program on Edinburgh depression questionnaire score. Materials and Methods: A total of 100 healthy pregnant women (age ? 18 years; gestational age 21-24 weeks) were divided into two groups in the experimental group (n=50) and in the control group (n=50). The experimental group was offered a 12-week exercise program (standard recommendations and included both aerobic and strength training) between 20 and 36 weeks of pregnancy, under supervision, every two weeks. They were encouraged to do exercise program at home three days a week. The control group received routine antenatal care. The primary outcome was symptoms of depression assessed by the Edinburgh Depression Inventory at the first interview and immediately after the 12-week intervention. Results: The comparison of mean and standard deviation of the Edinburgh Depression Inventory in the two groups before intervention showed that there was no statistically significant difference between the two groups (p < 0.10). After the 12-week intervention, as compared to the control group, the exercise group showed significantly reduced depressive symptoms on the Edinburgh Depression Inventory (p < 0.01). Comparison of subtraction of mean and standard deviation of Edinburgh depression scores before and after intervention indicates a statistically significant difference between the two groups (p < 0.001). Conclusion: Exercise during pregnancy reduces depressive symptoms. It is recommended to promote exercise and physical activity in pregnancy as a useful measure for the physical and mental health of pregnant women.