كاربرد معيار ريسك ارزش در معرض ريسك شرطي در بهينه سازي پرتفوي با رويكرد شكست ساختاري در بازار بورس اوراق بهادار تهران

The Application of Conditional Value at Risk in Portfolio Optimization based on Structural Breakpoint Approach in Tehran Securities Exchange

هدف اين پژوهش، استفاده از ارزش در معرض ريسك شرطي به عنوان معيار سنجش ريسك نامطلوب در تشكيل سبد سهام بهينه در بازار بورس اوراق بهادار تهران است. CVaR به عنوان ميانگين وزني زيان مورد انتظار فراتر از VaR تعريف مي شود و داراي ويژگي تحدب و زير جمع پذيري است. داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش، بازده 15 روزه 45 شركت در دوره زماني 01/07/1388 تا 31/05/1392 است. بااستفاده از آزمون نقطه شكست چاو، تاريخ 01/07/1392 به عنوان نقطه شكست بازار انتخاب شد؛ بنابراين داده ها به دو دوره زماني قبل و بعد از نقطه شكست تقسيم شدند. نتايج آزمون علامت زوج - نمونه اي نشان مي دهد CVaR دوره دوم بزرگ تر از دوره اول است و متناسب با آن بازده مورد انتظار بالاتري در دوره دوم وجود دارد؛ سپس 10 پرتفوي بهينه براي هريك از دوره ها و مرز كاراي مربوطه رسم شد. مرز كارا نيز نشان از رونق بازار بورس اوراق بهادار تهران در دوره دوم است.

The purpose of the study، the use of conditional value at risk as the Downside Risk Measure on portfolio optimization in the Tehran Securities Exchange Organization. CVaR is defined as the weighted average of expected loss exceeding Value-at Risk (VaR) and having appealing features such as sub-additivity and convexity. The data used in this study is return of 15-day for 45 componeis from 07/01/1388 to 05/31/1392. By Chow breakpoint test، was Selected on 01/07/1392 as a market breakpoint. Therefore، the data were divided into two time periods before and after the break point. The results of the sign test reveal that the second period CVaR is greater than the first period CVaR and the corresponding expected return is higher in the second period. So، ten optimal portfolios for each of periods on various confidence levels were calculated and the efficient frontier was drawn.Also the efficient frontier shows that the Tehran Stock Exchange is prospered in second period.