بررسي عوامل موثر بر شادي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گلستان

Happiness and its related factors among Students in Golestan University of Medical Sciences

مقدمه: شادي موجب نگرش مثبت به زندگي، خودپنداري مثبت، برخورداري از سلامت روان و تعادل عاطفي، عملكرد بهتر شغلي- تحصيلي و تصميم گيري بهتر مي­گردد. هدف از اين مطالعه بررسي عوامل موثر بر شادي دانشجويان علوم پزشكي بوده است. روش كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1393 با روش نمونه گيري سهميه اي و تصادفي روي 238 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گلستان انجام گرديد. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه حاوي اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه شادي اكسفورد استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون هاي آماري پيرسون، ANOVA و تي تست مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از 238 دانشجوي شركت كننده، 56/7% آنها دختر بودند. ميانگين نمره شادي در كل دانشجويان برابر 16/28±45/67بود. ارتباط بين سن و نمره شادي معني­دار بود (0/04=P). ارتباط شادي با رشته، معدل، قوميت، وضعيت تاهل و وضعيت اقتصادي معني دار نبود. بالاترين ميانگين شادي مربوط به دانشجويان رشته علوم آزمايشگاهي بود. نتيجه گيري: با توجه به اينكه ميزان شادي نيمي از دانشجويان در حد متوسط و خوب بوده است، اتخاذ راهكارهايي جهت استمرار وضعيت موجود و همچنين بهينه نمودن محيط هاي شاد علمي در فضاي دانشگاه ها ضروري به نظر مي رسد.

Introduction: Happiness makes a positive attitude to life, a positive self-concept, a mental health and emotional balance, better educational performance, and decision-making. The purpose of this study was to determine the relationship between individual and educational factors on happiness among university students. Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted in 2014 on 238 students of Golestan University of Medical Sciences. The students participated in the study using quota and randomized sampling methods. The data were collected by Oxford happiness inventory and demographic questionnaire and were analyzed by Pearsonʹs test, ANOVA and t-test. Results: Of 238 students, 56.7% were female. The mean of happiness score was 45.67±16.28. The statistical relationship between age and happiness was significant (p=0.04). There were no significant relationships between happiness and the field of study, academic average, ethnicity, marital status, and students’ economic status. The highest mean of happiness was for the Laboratory Sciences students. More than half of the students (54.8%) had average happiness level above mean score. Conclusion: Regarding the students with average level of happiness, applying approaches to develop happiness in academic environment seems important.