ارائه الگوي توسعه حرفه‌اي مديران گروه‌هاي آموزش باليني: مورد دانشگاه‌هاي علوم پزشكي دولتي شهر تهران

Providing a Pattern of Professional Development of Clinical Department Chairs: A Case of State Universities of Medical Sciences in Tehran

اهداف: ارتقاء كمي و كيفي آموزش پزشكي، نياز به وجود مديراني آگاه و برخوردار از مهارت و دانش لازم، جهت مديريت آموزشي حجم عظيم دانشجويان و اعضاي هيئت‌علمي در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي دارد. با اين حال، بسياري از مديران آموزشي گروه‌هاي باليني، كار خود را بدون آمادگي براي مواجه شدن با چالش‌هاي پيش‌رو شروع مي‌كنند. اين مطالعه با هدف ارائه الگوي توسعه حرفه‌اي مديران آموزش پزشكي در اين سطح انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش مطالعه‌اي كيفي است كه به روش تحليل محتوا در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تهران، ايران، و شهيد بهشتي در سال 1395 با انجام مصاحبه نيمه ساختار يافته با 20 نفر از مديران آموزش پزشكي انجام شد. داده‌ها از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته و يادداشت‌هاي عرصه جمع‌آوري شد و به روش تحليل محتواي كيفي قراردادي مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: 499 كد اوليه در 137 كد مفهومي قرار گرفت كه در مجموع در 26 زير مؤلفه و 6 بعد اصلي تقسيم شد. ابعاد اصلي توسعه هدايت آموزشي (4 زير مؤلفه)، توسعه هدايت پژوهشي (3 زير مؤلفه)، توسعه هدايت باليني (4 زير مؤلفه)، توسعه مهارت­ هاي مديريتي (4 زير مؤلفه)، توسعه مهارت­هاي رهبري (6 زير مؤلفه) و خود­توسعه فردي (5 زير مؤلفه) بودند. نتيجه‌گيري: ابعاد شش گانه توسعه حرفه‌اي در اين پژوهش به‌عنوان الگويي براي برنامه‌هاي توسعه حرفه‌اي مديران گروه‌هاي باليني در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي، مي‌تواند پيامدهاي مثبتي در جهت ارتقاء كيفيت آموزش پزشكي داشته باشد. بيشترين كدهاي اشاره شده مربوط به توسعه مهارت‌هاي رهبري بود، اين نشان مي‌دهد كه برگزاري دوره‌هاي توسعه حرفه‌اي كه بتواند در ارتقاء مهارت‌هاي رهبري مدير گروه مؤثر باشد، اهميت بيشتري خواهد داشت.

Aims: Qualitative and quantitative improvement of medical education needs informed mangers, who have necessary skills and knowledge for educational management of the large number of students and faculties in universities of medical sciences. However many of clinical department chairs start their work without being prepared for the upcoming challenges. This study carried out to provide a pattern of professional development of medical education administrators in this level. Methods: This qualitative study carried out through content analysis method in Tehran, Iran, and Shahid Beheshti Universities of Medical Sciences in 2016 by conducting semi-structured interviews with 20 medical education administrators. Data were collected by semi-structured interviews and field notes and then were analyzed by contract qualitative content analysis. Results: 499 initial codes were put into 137 concept codes, and were divided in a total of 26 sub-components and 6 main dimensions. The main dimensions were educational guidance development (4 sub-components), research guidance development (3 sub-components), clinical guidance development (4 sub-components), managerial skills development (4 sub-components), leadership skills development (6 sub-components) and personal self-development (5 sub-components). Conclusion: six dimensions of professional development in this research as a pattern for professional development programs of clinical department chairs in universities of medical sciences can show positive outcomes on improving the quality of medical education. Most referred codes were development of leadership skills. It shows implementing professional development courses which can affect in improving leadership skills of department chair is more important.