مبادلات نفت و گاز و همكاري بين‌المللي (با) ايران

OIL an‎d GAS EXCHANGE an‎d INTERNATIONAL COOPERATION WITH IRAN

يكي از تفاوت‌هاي جدي مكاتب نوواقع‌گرايي و نهادگرايي نوليبرال در روابط بين‌الملل به موضوع همكاري مربوط مي‌شود. پيروان نهادگرايي نوليبرال بر خلاف طرفداران نوواقع‌گرايي معتقدند كه در روابط بين‌الملل، حتي در شرايط هرج‌ومرج و فقدان حاكميت مركزي در سطح جهان، مي‌توان با كمك نهادهاي بين‌المللي به همكاري‌هاي بين‌المللي دست يافت. اين تفاوت نگاه به همكاري حاصل اختلاف نظر اين دو مكتب دربارة دستاوردهاي مطلق و نسبي است. از اين رهگذر، با به‌كارگيري اين دو ديدگاه در حوزة مبادلات انرژي به دو نگاه متفاوت «خودكفايي انرژي» و «وابستگي متقابل انرژي» رسيده‌ايم. در قدم بعدي، با عملياتي كردن اين نظرگاه‌ها در مبادلات نفت و گاز ايران طي سال‌هاي 1995 تا 2005 به‌عنوان نمونة پژوهشي، و نيز با استفاده از آمار و ارقام منتشر شده، درستي اين فرضيه را نشان داده‌ايم كه مبادلات نفت و گاز در چارچوب نظام مبتني بر وابستگي متقابل انرژي به همكاري‌هاي بين‌المللي (با) ايران منجر شده است.

The initial discrepancy of "Neorealism" and "Neoliberal Institutionalism" refer tithe matter of cooperation in international relations. This is because, the first yields relative gains, while the latter accounts on absolute gains in cooperative atmosphere. Also, Neoliberal Institutionalism, unlike Neorealism, believes that with the help of international institutions, one can gain international cooperation. The second step of this argument is structured around the competing views of "energy independence" and "energy interdependence" regards. Then we apply this framework to Iranian oil and gas trade structure with current statistics to support the validity of cooperation from energy interdependence point of view.