داستان هاي امثال در امثال مولد

در مجمع­ الامثال ميداني، 1000 ضرب المثل عربي به نام «المولدون» ذكر شده است كه در تعريف آن ها گفته ­اند: «امثالي كه هويت عربي ندارند، در ادب عربي بي ­سابقه ­اند و از فرهنگ ­هاي ديگر به زبان عربي سرايت كرده ­اند»، ميداني درباره هويت اين امثال نظري نداده است؛ ولي از آنجا كه به اعتقاد صاحب نظران، فرهنگ ايراني تاثير گسترده ­اي در تكوين ادب عربي داشته است، اثبات خاستگاه ايراني اين امثال گامي در نماياندن چهره فرهنگي ايرانيان قبل از اسلام برمي دارد كه در غبار حوادث تاريخي گم شده است. به همين سبب در چند پژوهش جداگانه تلاش شده است هويت ايراني شماري از اين امثال، از طريق بررسي مضامين و واژگان و رديابي در آثار ايراني مشخص شود. در اين پژوهش از طريق تطبيق مضامين امثال مولد و داستان­ هاي امثال ايراني، تلاش كرده ­ايم سرنخ ­هايي از هويت ايراني اين امثال را نشان دهيم؛ زيرا در فرهنگ و ادب ايراني داستان­ هايي ديده مي­ شود كه نتيجه آن ها عيناً معادل ضرب ­المثل مولد است، به گونه ­اي كه ترديدي درباره ريشه مشترك آن ها نيست. با آنكه ميداني مدعي است كه همه داستان هاي مربوط به امثال را نقل كرده، هيچ­يك از داستان­هاي مورد استناد در اين پژوهش را ذكر نكرده است و اين نشان مي­دهد كه اين داستان­ها در ادب عربي، در روزگار ميداني شهرت نداشته است. وجود اين داستان­ها در فرهنگ و ادب فارسي قرايني است كه آبشخور برخي از امثال عربي را در فرهنگ ايرانيان نشان مي دهد.