بررسي اصطلاحات عاميانه تحصيلي دانشجويان اصفهان از نظر ساخت واژي و معنايي

استفاده از عبارات و اصطلاحات عاميانه تحصيلي در بين دانشجويان اصفهاني رواج دارد. در اين مقاله اين اصطلاحات از دو منظر ساخت واژي و معنايي بررسي شده است. به اين منظور با توجه به تقسيم بندي شقاقي (1386) از انواع فرايند هاي واژه سازي، فرايند هاي ساخت واژي دخيل در ساخت اصطلاحات عاميانه تحصيلي تعيين شد. همچنين در بررسي قواعد معنايي در ساخت اين اصطلاحات از آنچه اكرامي (1384) به عنوان عمده ترين شيوه هاي ساختن واژه و اصطلاح معرفي كرده است، استفاده شد. شركت كنندگان اين پژوهش 90 دانشجوي اصفهاني بودند و ابزار جمع آوري اطلاعات ارائه پرسش نامه اي در دو بخش بود. با بررسي و تحليل داده هاي حاصل از پرسش نامه در مجموع 160 اصطلاح عاميانه تحصيلي كه دانشجويان اصفهان استفاده كرده اند، به دست آمد، سپس داده هاي حاصل از نظر ساخت واژي تحليل شد كه بر اساس آن فرايند هاي ساخت اين اصطلاحات به ترتيب: تركيب، واحد هاي واژگاني فراتر از واژه، گسترش استعاري، وام گيري، اشتقاق، ابداع، تركيب- اشتقاق، كوتاه سازي و سرواژه سازي بودند و در اين ميان فرايند واژه سازي تركيب با 6. 31 % بيشترين سهم و فرايند آميزش با 62. 0% كمترين سهم را به خود اختصاص داده است. از آنجا كه در زبان فارسي تركيب و اشتقاق رايج ترين فرايند هاي واژه سازي هستند، انتظار مي رفت پس از تركيب، فرايند واژه سازي اشتقاق بالاترين سهم را در ساخت اصطلاحات عاميانه تحصيلي داشته باشد، در حالي كه اين گونه نيست.