جايگاه اشعارِ آوازهاي محلي در فرهنگ فارسي استان فارس

در ناحيه جنوبِ شرق استان فارس با وجود تنوع نژادي، زباني و قومي، فرهنگي متنوع موسوم به فرهنگ فارسي وجود دارد كه نمايانگر پيوستگي اقوام و فرهنگ هاي گوناگون اين منطقه است. اين پيوستگي به ويژه در رابطه با اشعار و موسيقي محلي جلوه بيشتري دارد. همراهي شعر و موسيقي در اجراي آوازهايي چون شروه، سركوهي، حاجيوني، صابوناتي و جهرمي، درك هرچه بهتر از دوبيتي و تك بيتي هاي فرهنگ فارسي را ميسر مي سازد. هدف اساسي از طرح اين مسئله، شناخت فرهنگ فارسي از خلال اشعار به كارگرفته شده در آوازهاي محلي است. از يك طرف، گستردگي و تنوع در مضامينِ اشعار آوازها، با محوريت مفهوم عشق و دوري، دغدغه ها، باورها و انديشه هاي مردم را مي نماياند و از طرف ديگر، پديده آواز به واسطه حضورش در موقعيت هاي گوناگون زماني و مكاني، كاركردي اجتماعي دارد. به يك معنا درك ارتباط شعر و آواز با فرهنگ فارسي در معناي آوازهاي محلي نهفته است. بنابراين براي جمع آوري اشعار و درك موقعيت هاي اجرايي آوازها، علاوه بر اينكه از دو روش معمول كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است، تحليل اطلاعات، بر مبناي ديدگاه هاي ادبي، انسان شناسي و روان شناسي قرار دارد.