ويژگي هاي زبان طنز و مطايبه در تعزيه ها و شبيه نامه ها

تعزيه به نمايش هاي آييني منظوم، محزون و عاميانه اي گفته مي شود كه بيانگر واقعه شهادت امام حسين(ع) و يارانش در سال 61ق در صحراي كربلاست. معمولاً دو اصطلاح «تعزيه» و «شبيه» را به جاي يكديگر به كار مي برند؛ درحالي كه آن دو متفاوت اند. با تكامل اين گونه عاميانه، طنز و مطايبه به شبيه نامه ها وارد شد. همچنين گونه اي نمايش تعليمي به وجود آمد كه افزون بر غم انگيزي، خنده آور و مضحك بود و تعزيه يا شبيه «مضحك» نام گرفت. طنز و مطايبه در تعزيه و شبيه نامه ها، كاركردهايي مانند تحقير اشقيا، تشفي خاطر شيعيان عزادار و تمسخر مظاهر قدرت دارد.برخي ويژگي هاي زبان طنز و مطايبه در شبيه و تعزيه ها عبارت اند از: تضاد، بزرگ نمايي، كوچك نمايي و به كارگيري گفتاري عاميانه. اين پژوهش با روشي توصيفي - تحليلي، ضمن بيان پيشينه طنز در اين گونه، نشان مي دهد كه بيان طنز آميز به همراه شگردهايش در آثار نمايشي حزن انگيز نيز وجود دارد.