خطاب هاي انساني و استعاره هاي مبتني بر نام حيوانات در زبان گيلكي: رويكردي شناختي

در استعاره هاي مبتني بر نام حيوانات، ويژگي هاي مختلف انسان با كاركرد تحقير يا تحبيب در ساخت هاي واژي- نحوي مختلف توصيف مي شود. هدف اين جستار، بررسي كاربرد نام حيوانات در خطاب قرار دادن انسان، هم براي تحقير و هم تحبيب، در زبان گيلكي (گونه اشكورات) و در چارچوب رويكرد شناختي است. براي گردآوري داده ها، پرسش نامه محقق ساخته به كار رفته است. صد نفر از گويش وران گيلكي اشكورات، فارغ از جنسيت و سن به روش خوشه اي چند مرحله اي، براي حجم نمونه انتخاب شدند. به سبب آنكه نمونه هاي تحقيق سواد كافي براي تكميل پرسش نامه نداشتند، روش مصاحبه ساخت يافته به كار رفت. در اين مصاحبه، پرسش هايي پيرامون كاربرد يا عدم كاربرد نام 58 حيوان به زبان گيلكي در خطاب قرار دادن انسان (زن يا مرد)، به گونه تحقير يا تحبيب و وصف موقعيت با مثال مطرح شد. مقايسه نتايج اين تحقيق با پژوهش هايي مشابه در زبان هاي ديگر، نشان دهنده شباهت ها و تفاوت هايي است. شباهت ها ناشي از انگيزه اي جهاني است كه در قالب نظريه تجسد تبيين مي شود. همچنين، آگاهي از بافت فيزيكي و فرهنگي را مي توان از دلايل عمده كاربرد اختصاصي عبارت هاي استعاري در اين زبان دانست.