الگوهاي آزمايش و طبقه بندي آن در حكايت ها و قصه هاي ايراني

آزمايش يكي از بن مايه هاي مهم و تكرارشونده در حكايت ها و قصه هاي ايراني است كه با اهداف گوناگون و شيوه هاي مختلف در حكايت ها و قصه ها ارائه مي شود. آزمايش ها در قصه ها و حكايت ها معمولاً به عنوان شروطي مطرح شده كه شخصيت اصلي يا ديگر شخصيت هاي داستان براي رسيدن به خواسته هاي خود ملزم به انجام آن هستند. اين آزمايش ها ابزاري محسوب مي شوند براي محك زدن توانايي شخصيت ها و يا بستري براي بروز استعدادهاي دروني آنها در خلال داستان. اگرچه ظاهراً اين آزمايش ها تفاوت هاي بسياري با يكديگر دارند اما در تمامي آنها مي توان نشانه ها و خصوصياتي مشترك را پيدا كرد كه امكان طبقه بندي و دسته بندي آنها را براي محققين فراهم مي كند. در اين تحقيق نويسندگان از ميان قصه ها و حكايت هاي ايراني مجموع 237 قصه و حكايت را انتخاب كرده با بررسي اركان آزمايش (امتحان كننده، امتحان شونده، شيوه و نوع آزمايش و اهداف آزمايش) در آن ها درصدد ارائه الگويي طبقه بندي شده براي شناخت انواع آزمايش در قصه هاي ايراني برآمده اند.