بازتاب گويش لري در آثار حسين پناهي

براي اثبات تاثير گويش مادري نويسنده و شاعر در هر اثر مي توان از هنجارگريزي گويشي به عنوان يكي از شواهد كمك گرفت. هنجارگريزي گويشي يكي از انواع هشت گانه هنجارگريزي هاي ليچ است. در اين نوع هنجارگريزي، ساختي غير از زبان هنجار وارد زبان ادب مي شود كه مي تواند ردپايي از جغرافياي شاعر يا نويسنده باشد. در ميان تحقيقات انجام شده در زمينه هنجارگريزي، پژوهشي كه به طور اخص به تاثير محيط و جغرافياي شاعر و چرايي استفاده از هنجارگريزي گويشي پرداخته باشد، انجام نشده است. در اين تحقيق برآنيم كه هنجارگريزي گويشي را در آثار نثر و شعر حسين پناهي بررسي كنيم و به تاثير محيط زندگي در شعر و نثر وي بپردازيم. بدين منظور شانزده اثر نثر و شعر وي به طور كامل بررسي و مقايسه شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه در آثار دوره اول، پناهي تاثير بسياري از محيط خود و زندگي عشايري دوران كودكي گرفته است. او با كاربرد واژه ها و اصطلاحات گويش لري در آثارش، تصاويري از خاطرات دوران كودكي و اوضاع زندگي عشايري را نشان داده و رنج و شادي را درهم آميخته است؛ اما در دوره دوم آثار او، ردپاي كمتري از محيط و زندگي عشايري به چشم مي خورد. در بيشتر آثار اين دوره كه درباره نگاه او به دنيا و مسائل آن همانند عدالت، درد بيداري و ... است- هنجارگريزي هاي گويشي كمتر است.