كشف و توصيف انواع تلويح در فارسي محاوره اي با توجه به فرهنگ فارسي زبانان تهران

در زبان فارسي تلويح نقش مهمي در گفتمان دارد، همچنين استنباط آن از طرف شنونده بسيار مهم مي باشد. هدف از اين تحقيق تحليل داده هاي زبان فارسي با توجه به فرهنگ فارسي زبانان در تهران و طبقه بندي انواع تلويح بر اساس رويكرد هاي مختلف مي باشد. مسئله اي كه وجود دارد اين است كه سخنگويان فارسي زبان پيام مورد نظر گوينده را چگونه استنباط مي نمايد. اين پژوهش با توجه به موضوع مقاله مبتني بر روش توصيفي-تحليلي است كه داده ها به روش ميداني از مكالمات روزمره مردم عادي كوچه و خيابان شهر تهران بدست آمده است. براي بدست آوردن و استخراج جملات تلويحي،50 ساعت از مكالمه هاي فارسي زبانان در 13 موقعيت متفاوت ضبط و ثبت شده است. بعد از استخراج جملات حاوي تلويح ، آنها را طبقه بندي نموده و بر اساس فرضيه هاي تحقيق مورد توصيف و تحليل كيفي قرار گرفتند. دستاورد تحقيق نشان مي دهد كه تلويح در ارتباطات و تعاملات فارسي زبانان در قالب معناي تلويحي به صورت تلويح مكالمه اي عام، تلويح سنجشي،تلويح مكالمه اي خاص و تلويح قراردادي بازنمايي مي شود و همچنين ساخت هاي دستوري همچون جملات شرطي و ساخت پرسش هاي توضيحي مي تواند با پيش فرض موارد خاص در بوجود آوردن متون داراي معاني تلويحي تاثيرگذار باشد. در پايان به اين نتيجه رسيديم كه بافت موقعيت و فرهنگ عامل بسيار تعيين كننده و موثري در تحليل مكالمات بودند. چرا كه معاني و تفاسير در بافت موقعيت قابل دستيابي بودند.