مؤلفه هاي اجتماعي- فرهنگي و مشاركت محوري مردم و پليس

Socio-cultural components and collaboration between people and police

زمينه و هدف: مشاركت به عنوان يكي از اساسي‌ترين شكل‌هاي روابط اجتماعي به مثابه موضوعي در جامعه‌شناسي معاصر تلقي مي‌شود. مشاركت اجتماعي فرآيندي است كه از طريق آن اجتماع، جماعت يا گروه‌ها به هم مي‌پيوندند تا عملكرد مورد انتظار يا مورد نياز را به اجراء درآورند. نيروي انتظامي در راستاي اتخاذ نوعي سياست مشاركتي در امر كنترل جرايم و برقراري نظم و امنيت اجتماعي به همكاري و مشاركت همه جانبه مردم نياز دارد، بنابراين مي‌بايست تعامل و همكاري خود را با گروه‌هاي مختلف اجتماعي بيش از پيش توسعه دهد. هدف پژوهش حاضر ارزيابي شيوه‌هاي اجتماعي موثر بر ميزان مشاركت و همكاري مردم با پليس شهرستان سنندج مي‌باشد. روش‌شناسي: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و با استفاده از تكنيك پيمايش و از طريق ابزار پرسشنامه (محقق ساخته) انجام پذيرفته است. جامعه آماري شامل شهروندان شهرستان سنندج در گروه هاي سني (45-20 ساله) مي‌باشد و حجم نمونه شامل 384 نفر بوده است كه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي به آنها مراجعه شده است. از اعتبار صوري و ملاكي براي روايي و آلفاي كرونباخ براي پايايي ابزار استفاده شده است. يافته‌ها و نتايج: يافته‌هاي تحقيق حاكي از وجود سطح نسبتاً پايين مشاركت و همكاري مردم با پليس در شهر سنندج مي‌باشد. براساس يافته‌هاي پژوهش رابطه معناداري بين سرمايه اجتماعي، فرهنگ عمومي، تعامل پليس، سازمان مردم‌نهاد، پليس جامعه‌محور، آموزش همگاني، عام‌گرايي و خاص‌گرايي، آموزش كاركنان و فرهنگ سازماني وجود دارد. بيشترين تاثير بر متغير وابسته(مشاركت) مربوط به متغير سازمان‌هاي مردم‌نهاد مي‌باشد.

Background and objectives: Collaboration is regarded as one of the most basic forms of social relations which are also a key subject in the contemporary sociology. Social collaborator is a process through which communities and group get together so as to execute the expected performance. In line with adopting a kind of collaborative policy in controlling crimes and establishing social order and security, police need popular collaboration and participation. Thus, they need to expand their own interaction and collaboration with various social groups. This article is aimed to evaluate social manners affecting level of peoples' collaboration with police in the city of Sanandaj. Methodology: This research is descriptive-correlational and was performed by using surveys. The tools was a researcher made questionnaire. The statistical population of the study consisted of citizens in the city of Sanandaj in age groups of 20-45 and the sample size was 384 people who were selected via multi-stage cluster sampling method. Nominal and criteria validity were used for the validity estimate and Cronbach's alpha was employed for reliability estimate. Findings: Research findings suggested a relatively low collaborator level between people and police in the said city. As per the findings, there is a significant relationship between social capital, public culture, police interaction, NGOs, community-oriented policing, universal training, training of staffs and organizational culture. The highest effects on the deponent variable (collaboration) related to the variable of NGOs.