كيفيت توسعه اجتماعي درميان شهروندان مناطق شهري تهران

Quality of Social Development among Citizens of Tehran's Urban Areas (Case study: areas 3 and 18)

زمينه وهدف: توسعه اجتماعي از فراگيرترين ابعاد توسعه محسوب مي­گردد. اين بُعد از توسعه را يك حوزه ميان رشته­اي و ميان بخشي تجربي مي­ دانند كه رفاه مادي و معنوي مردم در همه سطوح جامعه را جستجو مي­ كند اين پژوهش به بررسي وضعيت توسعه اجتماعي در ميان شهروندان مناطق شمال و جنوب شهر تهران مي­ پردازد. روش‌شناسي:در اين پژوهش با استفاده از متغيرهاي كيفيت زندگي، انسجام اجتماعي، احساس امنيت اجتماعي و پايگاه اجتماعي- اقتصادي و با بهره جستن از روش پيمايش وضعيت توسعه اجتماعي در شهر تهران مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش شهروندان 18 تا 50 سال ساكن شهر تهران هستند. نمونه پژوهش 384 نفر از شهروندان دو منطقه 3 به عنوان شمال شهر و 18 به عنوان جنوب شهر با شيوه نمونه­ گيري چند مرحله ­اي ساده انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش پرسشنامه مي­ باشد. داده ­هاي حاصل نيز با استفاده از نرم افزار Spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته ­اند. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از آزمونt دو نمونه مستقل نشان مي ­دهد متغيرهاي كيفيت زندگي(t=2/65)، انسجام اجتماعي(t=1/78)، احساس امنيت اجتماعي(t=2/60) و پايگاه اجتماعي- اقتصادي(t=7/26) و متغير توسعه اجتماعي (t=2/57) با سطح معناداري كوچكتر از 0/05در مناطق 3 و 18 متفاوت است. بنابراين متغيرهاي بررسي شده از يك منطقه تا منطقه ديگر متفاوت است و مهم­تر اينكه در منطقه 3 بيشتر از منطقه 18 مي‌باشد و نيز متغير اصلي پژوهش كه توسعه اجتماعي است، در منطقه 3 بيشتر از منطقه 18 بوده است. توسعه اجتماعي در بعضي مناطق در شرايط متعادل­ تري نسبت به مناطق ديگر قرار دارد از اين رو شهر تهران از نظر توسعه اجتماعي در وضعيت نامتعادلي قرار دارد.

Background and Objective: Social development is considered as the most comprehensive dimension of development. This aspect of development is considered as an interdisciplinary area and empirical interdisciplinary field that seeks the material and spiritual well-being of people at all levels of society. This study examines the status of social development among citizens in the northern and southern regions of Tehran. Methodology: In this research, using the variables of quality of life, social cohesion, social security feeling and socioeconomic status and using the method of scanning, the social development status in Tehran was studied. The population of the study is citizens aged 18 to 50 years old living in Tehran. The research sample consisted of 384 citizens of two districts 3 as north of the city and 18 as the southern cities with simple multi-stage sampling method. The instrument of this research is a questionnaire. The data were analyzed using SPSS software. Findings and Conclusion: The results of independent t test showed that the variables of quality of life (t = 2.65), social cohesion (t = 1.78), social security feeling (t = 2.60) and social- economic status (t = 7.26) and of social development (t = 2.57) differ with a significance level less than 0.05 in regions 3 and 18. Therefore, the variables studied vary from one region to another, and more importantly, in area 3 this variation is more than the 18th area and the main variable of the research, which is social development, in area 3 is more than 18th area. Social development in some areas is in a more balanced position than other areas. Therefore, Tehran is in a disadvantaged position in terms of social development.